Pierwszy i Drugi List do Tesaloniczan
Ap 11,19a; 12,1.3-6a.10ab / 1 Kor 15,20-26 / Łk 1,39-56
Maryja została wzięta do nieba, z duszą i ciałem – mówi Kościół. Co znaczą te słowa? Spodobało się Bogu mieć u siebie kobietę… Może to zanadto ludzki punkt widzenia, może słowa nieostrożne. Jednak dzisiejsze święto jest przecież wyniesieniem do chwały Bożej piękna człowieka. Całego człowieka, jego cielesności i ducha, bo w całości przenika nas światło zmartwychwstania. Maryja jest ikoną kobiecości, ikoną człowieka. Jak kiedyś pierwszy na ziemi pojawił się Adam – a z jego kości kobieta, tak teraz pierwsza w niebie staje Maryja – kobieta brzemienna całą ludzkością, której przyniosła Zbawiciela. Z Adama zrodziła się kobieta ziemska. Z Maryi zrodził się Mężczyzna niebieski. Wniebowzięcie to odnalezienie utraconej harmonii. Nadzieja na jedność – ład z samym sobą, pomiędzy kobietą a mężczyzną, ład z Bogiem.
Nie można oczywiście zapomnieć, że to dzięki Chrystusowi – mówi Paweł Apostoł w drugim czytaniu. Niebo otwiera drugi Adam. W człowieku ziemskim zalęgła się zagłada. Człowiek niebieski przynosi zwycięstwo. W Nim wszyscy zostaniemy ożywieni. Nieraz to długa droga. Można się latami błąkać pomiędzy wiarą a rozpaczą. Późno Cię umiłowałem, Miłości Przedwieczna – powie Augustyn. Kierunku szuka niespokojne serce. Poszukiwanie jest oznaką życia. Chwałą Boga jest człowiek żyjący, życiem zaś człowieka jest oglądanie Boga – doda Ireneusz z Lyonu.
Poszukiwanie Boga jest treścią życia i śmierci Maryi. Pierwsza odpowiedziała na zwiastowanie. Teraz jako pierwsza zagląda do nieba. Znaleźć Boga, to znaczy szukać Go bez ustanku – podpowiada Grzegorz z Nyssy.
Ojciec odzyskuje namalowane stwórczą ręką dzieło. Oto na początku sprawił, że człowiek jest Jego obrazem, i nakazał, żeby był na podobieństwo Stwórcy. Przebóstwiona Maryja staje w swym pięknie przed Nim.
Człowiek nosi w sobie obraz Boży – pieczęć, której nic zmazać nie może. Jest stworzeniem, które otrzymało nakaz stania się bogiem – głosi Bazyli Wielki. To upodobnienie realizuje się mimo człowieczej grzeszności, dzięki łasce pierworodnej. Przed Chrystusem obraz, choć trwał, nie był życiodajny z powodu zniszczenia zdolności „podobieństwa”. Dziś Przedwieczny Syn do chwały zmartwychwstałego człowieczeństwa przyprowadza swą Matkę. Bogurodzica jest ikoną harmonii, obrazem, który jest w pełni podobny do Stwórcy. Historia człowieka w tej Ikonie znajduje dopełnienie.
Oceń