Ewangelia według św. Łukasza
W życiu trzeba nauczyć się być cicho i nie zrzucać na innych własnego bałaganu.
Cornelia Otis Skinner
Nie jest żadnym odkryciem, że bycie ojcem wielce zmieniło się od czasów, kiedy mój własny ojciec wykorzystywał mnie do trenowania uderzeń palantem. Jednakże dzieci zachowują się dokładnie tak samo nieznośnie jak w czasach, gdy bracia Józefa sprzedali go Egipcjanom. W obliczu tak uporczywie dokuczliwego zachowania wielu mężczyzn zastanawia się, jaka jest dziś rola ojca.
Odpowiedź, oczywiście, brzmi: bez względu na to, jak bezradny czy zaradny potrafi być ojciec, jego rola polega na byciu w pobliżu i dzieleniu harówki ze swoją żoną. Każesz jej mieć dzieci, ale w końcu musisz dzielić z nią każdą robotę. Ten mężczyzna, który dziś próbuje po przyjściu z pracy zagłębić się w fotelu i wołać o swoją fajkę, to z pewnością człowiek lubiący ryzyko. Właściwie zmiana pieluszki zabiera o wiele mniej czasu niż nawoskowanie samochodu. Samochód nie pluje ci na spodnie, powiadasz, oczywiście, ale zaskarbienie sobie łask dziecka ma zdecydowanie wyższą wartość.
Jeśli jacyś amerykańscy ojcowie czują się oszołomieni czy nawet pokonani, niechaj czerpią pocieszenie z faktu, że cokolwiek i w jakiejkolwiek sytuacji robi ojciec, ma tylko pięćdziesiąt procent szans na to, że to jest słuszne. Posiadanie piątki dzieci nauczyło mnie prawdy równie kosmicznej jak ta, którą można znaleźć na szczytach Tybetu: w wychowaniu dzieci nie ma wartości bezwzględnych. W każdej stresującej sytuacji bycie ojcem przypomina rzut kostką. Sama gra może być bardzo trudna, ale w żadnej innej nie zdobędziesz tylu nagród i nie da ci ona tyle radości.
Czy wiecie, co to za ludzie, którzy zawsze są pewni właściwego sposobu wychowywania dzieci? Ci, którzy ich nie mają.
Bill Cosby
tłum. Justyna Grzegorczyk
Tekst pochodzi ze zbioru Lekcje od taty. Hołd dla ojcostwa opracowanego przez Joan Aho Ryan, który ukazał się nakładem Wydawnictwa Zysk i S–ka.
Oceń