Rzymscy katolicy mają blade pojęcie o chrześcijańskim Oriencie, jego bogatej i starożytnej tradycji teologicznej, liturgicznej i obyczajowej.
W lutowym numerze „W drodze”, w artykule „Uchodźcy i Europa: trzy tezy, w które lubimy wierzyć” Dariusz Rosiak, autor reportażu o chrześcijanach na Bliskim Wschodzie Ziarno i krew, pisał: „Propozycję, by dzielić uchodźców według ich wyznania (…) może wysuwać wyłącznie ktoś, kto nie ma pojęcia, czym jest chrześcijaństwo na Bliskim Wschodzie; ktoś, kto nigdy nie był w świątyni koptyjskiej albo syriackiej i nie widział, jak bardzo przypomina ona meczet i jak niewiele łączy wschodnich chrześcijan z rytem rzymskokatolickim”. Paradoksalnie, tamtejszym chrześcijanom mentalnie bliżej, może z wyjątkiem Ormian, do muzułmanów niż do Zachodu. Pamiętam moje zdziwienie podczas serdecznego przyjęcia w jednym z syriackich klasztorów na granicy turecko-syryjskiej, ukrytym na wzgórzach Tur Abdin, gdy w trakcie liturgii zobaczyłem modlących się mnichów – ich ruchy ciała pełne głębokich ukłonów, padanie na twarz, podnoszenie rąk wysoko do góry, na przemian z zakrywaniem twarzy. Przypominało mi to dobrze znany obraz modlącego się muzułmanina. A do tego jeszcze semicko brzmiący język aramejski. Rzymscy katolicy mają blade pojęcie o chrześcijańskim Oriencie, jego bogatej i starożytnej tradycji teologicznej, liturgicznej i obyczajowej. A przecież doświadczenie chrześcijan wschodnich należy widzieć jako ogromny fragment tego, co określamy kolebką chrześcijaństwa. „Jeśli bowiem wierzymy, że czcigodna i starożytna tradycja Kościołów wschodnich stanowi integralną część dziedzictwa Kościoła Chrystusowego, to katolicy powinni przede wszystkim ją poznawać, by móc się nią karmić” – pisał Jan Paweł II w Liście apostolskim „Orientale Lumen”.
Z piętnem monofizytyzmu
Wschodnie chrześcijaństwo obejmuje bardzo wiele Kościołów. Chciałbym się ograniczyć wyłącznie do tzw. Kościołów orientalnych, nazywanych również przedchalcedońskimi, starożytnymi Kościołami wschodnimi, orientalnymi Kościołami prawosławnymi. Tak określamy sześć Kościołów Wschodu, należących do tradycji i rytu aleksandryjskiego, antiocheńskiego i ormiańskiego. Dużym uproszczeniem i niesprawiedliwością z punktu widzenia dostępnej wiedzy historycznej jest określanie tych Kościołów mianem monofizyckich. Kościoły orientalne charakteryzowały się od początku swoją niepowtarzalną tradycją, wywodząc się z różnyc
Zostało Ci jeszcze 85% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
Oceń