Fulton J. Sheen

(ur. 8 maja 1895 r. w El Paso, Illinois – zm. 9 grudnia 1979 r. w Nowym Yorku) – Fulton John Sheen, amerykański biskup katolicki, pisarz, filozof, apologeta i ewangelizator. W swoim nauczaniu konsekwentnie podkreślał zalety stworzenia dla Boga przestrzeni podczas „świętej godziny” przed Najświętszym Sakramentem.

Bez wątpienia był jednym z najbardziej znanych i wpływowych katolików XX w. Zapraszano go na wykłady, rekolekcje, gościnne homilie, okazjonalne przemówienia oraz misje we wszystkie zakątki Stanów Zjednoczonych. Jako niezwykle światły człowiek parał się także pisaniem – jest autorem ponad siedemdziesięciu tytułów, m.in.: Siedem grzechów głównych, Marnotrawny świat, Wieczny Galilejczyk, Nowe stare błędy, Miłość, która czeka na ciebie.

Edukacja

Sheen pochodził z licznej i pobożnej rodziny średniozamożnych rolników. Miał 3 braci. Jako chłopiec był ministrantem. Religijni rodzice wspólnie z dziećmi co wieczór odmawiali różaniec. Po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do seminarium duchownego w St. Paul (Minnesota). Studiował m.in. na Katolickim Uniwersytecie Ameryki w Waszyngtonie. W 1919 r. przyjął święcenia kapłańskie. Na Katolickim Uniwersytecie w belgijskim Lowanium, jako pierwszy Amerykanin otrzymał nagrodę kardynała Merciera za swój traktat filozoficzny.

W 1920 r. Fulton J. Sheen uzyskał tytuł licencjata z prawa kanonicznego na Katolickim Uniwersytecie Ameryki w Waszyngtonie. Trzy lata później obronił doktorat z filozofii na Katolickim Uniwersytecie w Leuven w Belgii. A 1924 r. został doktorem świętej teologii na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu w Rzymie.

Po kolejnym roku studiów w Belgii przez rok pracował jako ksiądz w Londynie, a w 1926 roku przeniósł się do Peorii (Illinois), gdzie został proboszczem. W tym samym roku opuścił Peorię, żeby rozpocząć pracę na wydziale filozofii Katolickiego Uniwersytetu Ameryki, gdzie wykładał do 1950 roku.

Jego wykłady i zajęcia, głównie z zakresu teologii i filozofii, cieszyły się coraz większą popularnością wśród studentów Uniwersytetu.

Arcybiskup Fulton John Sheen o znaczeniu Mszy świętej

Ewangelizacja

Fulton J. Sheen uchodził za osobę ponadprzeciętnie inteligentną oraz charyzmatyczną. Niewątpliwie posiadał talent oratorski, który doceniono również w Kościele – już jako młody ksiądz kilkukrotnie miał okazję wygłosić kazanie podczas Mszy świętych towarzyszących oficjalnym wydarzeniom. Dar ten przyczynił się do ogromnej popularności Sheena w mediach, które wykorzystywał do ewangelizacji.

Ksiądz Sheen debiutował w 1926 r., nagrywając wielkopostne kazania, emitowane później w niedzielnej audycji nowojorskiej stacji radiowej. Po pewnym czasie, na wniosek słuchaczy, zaproszono go jako stałego gościa w cotygodniowej audycji The Catholic Hour (Katolicka Godzina). Przez dwadzieścia lat Sheen co tydzień sposób tłumaczył słuchaczom rozmaite kwestie, związane z nauczaniem Kościoła katolickiego, krytykował komunizm. Dysponując jednocześnie głęboką wiarą i obszerną wiedzą profesorską, wypowiadał się w wielu tematach: od kultu maryjnego po zagrożenia komunizmu. Chętnie korzystał przy tym z myśli św. Tomasza z Akwinu.

Namacalnym dowodem uznania ze strony słuchaczy Sheena była jego wiecznie pełna skrzynka pocztowa. Już po pierwszych latach aktywności radiowej otrzymywał do stu listów dziennie. Duchowny zawsze ciężko pracował – osobiście odpowiadał na korespondencję od słuchaczy, na przygotowanie się do każdego wykładu poświęcał całe godziny. Mimo przemęczenia dostrzegał głęboki sens ciągłym zapracowaniu. W 1937 r. napisał, że:

nigdy nie należy rezygnować z dobra, jakie może się wydarzyć dzięki czyjemuś poświęceniu na rzecz ewangelizacji.

Abp Fulton J. Sheen o pracy nad sobą

Życie warte życia

Jesienią 1951 r. Sheen, jako nowo wyświęcony biskup pomocniczy Nowego Jorku, rozpoczął swoje wystąpienia w programie telewizyjnym Life is Worth Living (Życie jest warte życia). Okazał się on kolejnym wielkim sukcesem w karierze medialnej duchownego – z czasem program stał się najpopularniejszym religijnym show w historii telewizji, gromadząc 30 mln widzów, a w 1953 r. Sheen, po trzeciej nominacji, otrzymał Nagrodę Emmy w kategorii Najwybitniejsza osobowość telewizji.

Owocem działalności ewangelizacyjnej biskupa były także rzesze osób nawróconych na katolicyzm. Dzięki obecności duchownego w mediach, z wątpliwościami i prośbami o kierownictwo, zaczęli zwracać się do niego nie tylko ubodzy nowojorczycy, ale także znane osobistości.

W 1958 roku Sheen został mianowany dyrektorem krajowym Towarzystwa Krzewienia Wiary (Society for the Propagation of the Faith) i kierował nim do 1966 r., kiedy został mianowany biskupem Rochester w stanie Nowy Jork. 1961-1969 to lata, podczas których prowadził inny popularny program telewizyjny The Bishop Fulton Sheen Show.

Na czas posługi bpa Sheena przypadło przełomowe wydarzenie we współczesnej historii Kościoła – Sobór Watykański II. W latach 1962-1965 biskup uczestniczył we wszystkich jego posiedzeniach. Blisko współpracował wtedy m.in. z przyszłym papieżem – ks. Józefem Ratzingerem, pełniącym funkcję doradcy teologicznego kard. Josepha Fringsa z Kolonii. W jednym z wywiadów udzielonych w 2012 r. papież Benedykt XVI wspominał fascynujące przemówienia Sheena podczas wieczornych rozmów po pracy na soborze.

21 października 1966 r. został biskupem Rochester. Zrezygnował z tej funkcji w 1969 roku. Krótko po pięćdziesiątej rocznicy święceń kapłańskich, w 1969 r., został mianowany przez papieża Pawła VI arcybiskupem tytularnym Newport. Pełnienie tej godności pozwoliło Sheenowi poświęcić więcej czasu na pracę nad książkami.

Od 1976 roku aż do śmierci abp Sheen służył papieżowi Pawłowi VI jako asystent tronu papieskiego, co upoważniało go do stania przy tronie papieskim podczas oficjalnych ceremonii.

Kiedy po dziesięciu latach arcybiskup Sheen spotkał się w nowojorskiej katedrze z Janem Pawłem II miał usłyszeć z ust Ojca Świętego:

Dobrze pisałeś i mówiłeś o naszym Panu Jezusie Chrystusie. Jesteś wiernym synem Kościoła.

Pod koniec lat 70. stan zdrowia abp. Sheena bardzo się pogorszył. Mimo słabej kondycji fizycznej arcybiskup wciąż pisał i nauczał. Dwa miesiące po opisanym spotkaniu z papieżem, krótko po operacji na otwartym sercu, Sheen zmarł w swojej kaplicy przed Najświętszym Sakramentem. Został pochowany w krypcie katedry św. Patryka wśród innych arcybiskupów Nowego Jorku.

Czcigodny Sługa Boży

Proces kanonizacyjny arcybiskupa Fultona J. Sheena otwarto w 2002 r. w diecezji Peoria (Illinois). Po dziesięciu latach Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych oficjalnie uznała, iż wiódł on cnotliwe życie i ogłosiła go Czcigodnym Sługą Bożym. Dwa lata późnej komisja lekarska jednomyślnie przyjęła raport o cudzie, który wiązano ze wstawiennictwem Sheena. Orzeczenie tego zespołu ekspertów zaaprobowała także komisja teologiczna, stanowiąca organ doradczy dla Kongregacji. Proces beatyfikacyjny został jednak spowolniony przez wniosek wystosowany przez część amerykańskich biskupów – o dokładniejsze przebadanie rezygnacji Sheena z urzędu biskupa Rochester w 1969 r. Beatyfikacja zaplanowana na grudzień 2019 r. została zatem odroczona na czas nieokreślony.

Dziedzictwo

Do abpa Sheena odwołuje się wielu dzisiejszych wpływowych katolików. W ten sposób Sheen kontynuuje pośmiertnie swoją misję ewangelizacji w mediach. Jego słowa i działania są często przywoływane m.in. przez amerykańskiego biskupa Roberta Barrona, autora wielu książek (Ziarna Słowa. Odnajdywanie Boga w kulturze, Żywe paradoksy. Zasada katolickiego i/i, Jak rozmawiać o wierze).

Biskup Robert Barron kontynuuje misję abpa Sheena
Autorska seria bp. Roberta Barrona Katolicyzm