Ewangelia według św. Jana
Jr 33,14-16 / Ps 25 / 1 Tes 3,12-4,2 / Łk 21,25-28.34-36
Liturgia i atmosfera adwentu pomagają nam uświadomić sobie, że nasze życie powinno być czujnym oczekiwaniem na ostateczne przyjście Chrystusa, intensywnym przygotowywaniem się do tego niezwykłego wydarzenia. Ewangelia roztacza przed nami panoramiczny obraz budzących grozę zjawisk, które będą towarzyszyły Przyjściu. W obrazie tym Pan Jezus ukazuje na przemian przyszłe losy Izraela i zapowiada czasy ostateczne.
Chrześcijanie już od pierwszych wieków odczuwali pokusę spekulowania, kiedy to nastąpi. Od tej pokusy nie jesteśmy wolni i my. Czy jednak Chrystusowi właśnie o to chodziło? Wojny, trzęsienia ziemi i wszelkiego rodzaju kataklizmy towarzyszyły przecież światu od zawsze. Spekulacje, że takie czy inne wydarzenia na ziemi mogą być znakiem końca świata, są z zasady bardzo powierzchowne. Jezus bynajmniej nie zamierzał dokładnie przepowiadać wydarzeń poprzedzających Jego ostateczne przyjście. Chciał raczej podkreślić ulotność i kruchość ludzkiego życia wobec niebezpieczeństw, które mu zawsze zagrażają, i zachęcić swoich uczniów do nieustannego wysiłku nawracania się. Chciał ich przynaglić do ciągłej gotowości na spotkanie z Nim, czy to w chwili śmierci, czy w chwili Jego ostatecznego przyjścia.
Przeczytałem niedawno przypowieść o tym, jak polski rabin Hofez Chaim przyjął w gościnę cudzoziemca, który zaskoczony skromnością jego domu z dużą liczbą książek i jedną ławą, zapytał go: „Rabbi, gdzie są twoje meble?”. Rabin mu odpowiedział: „A gdzie są twoje?”. „Moje?” – zdziwił się gość. Przecież ja jestem w podróży, jakże więc mogę mieć przy sobie meble. „Ja również jestem w podróży” – odparł z uśmiechem rabin.
Ważne, abyśmy jako chrześcijanie zawsze pamiętali, że jesteśmy w podróży do domu Ojca, że dopiero w Królestwie Chrystusa jest nasza prawdziwa Ojczyzna. Niech ta podróż będzie pełna ewangelicznych czynów miłości. Wtedy nie przestraszą nas żadne kataklizmy czy „wydarzenia zagrażające ziemi”. Przyjście zaś Chrystusa w chwale napełni nas tylko radością i szczęściem, bo „przybliży się nasze odkupienie”.
Oceń