Pierwszy i Drugi List do Tesaloniczan
nie lubimy być okłamywani, jednak często nie chcemy też przyjąć prawdy o sobie. Nie tylko dlatego, że uwielbiamy złudzenia – również dlatego, że się tej prawdy obawiamy. Bronimy się przed manipulacją, ale naiwnie wierzymy politykom, którzy obiecują, że za chwilę zmienią nasze życie w raj na ziemi. Dajemy się uwieść reklamom cudownych leków, które zagwarantują nam szczęście, czy telefonów, dzięki którym będziemy kimś wyjątkowym. Często zdajemy sobie sprawę z tego, że w gruncie rzeczy uczestniczymy w pewnej grze. Może stąd właśnie bierze się myślenie – i przyzwolenie na to – że skoro wszyscy dookoła tak robią, to nam też wolno?
Oszukiwać w rozliczeniach podatkowych, ściągać na egzaminach, konfabulować na swój temat…
Tłumaczymy się, że to przecież drobne sprawy i niewinne kłamstewka. I nikt z tego powodu nie cierpi. Że to tylko podkoloryzowanie opinii o znajomych, ubarwianie opowieści o kolegach z pracy, przytyk wobec zachowania sąsiadki. Pewnie tak, a jednak od tego niezauważalnego i niczym nieskrępowanego gadulstwa zaczynają się obmowa, oszczerstwo, pomówienie, plotka, odbieranie komuś dobrego imienia.
W tym numerze W drodze zwracamy uwagę na to, że kłamstwo i realnie wynikające z niego zło coraz częściej przestają nas uwierać. Nasi autorzy pokazują, że tylko wtedy, kiedy zdamy sobie z tego sprawę i spróbujemy odwrócić grzeszne nawyki, doświadczymy wewnętrznej wolności. Inaczej o każdym z nas będzie można powiedzieć wszystko, podważyć każdą wartość i zniszczyć każdego bez wyrzutów sumienia. A my utracimy nad słowami kontrolę, tworząc świat, w którym nikt nikomu nie będzie w stanie zaufać.
Oceń