(ur. 12 września 1883 r. w Rostowie nad Donem, Rosja – zm. 4 listopada 1960 r. w Paryżu) – Raïssa Maritain z domu Umancewa, francuska poetka katolicka i mistyczka, żona filozofa Jacquesa Maritaina, nazywana przez niego połową mojej duszy.
Pochodziła z rodziny rosyjskich imigrantów żydowskich. Na początku XX wieku jej rodzina wyemigrowała z Rostowa nad Donem do Francji.
Studiowała na Sorbonie, gdzie poznała swojego przyszłego męża. Podczas studiów, w 1905 roku, Jacques i Raïssa zawarli umowę: jeśli w ciągu roku nie znajdą sensu życia – wspólnie popełnią samobójstwo. Dzięki wykładom Henriego Bergsona zrezygnowali z tego pomysłu. Przez lata ateistka, razem z mężem przeszła na katolicyzm w 1906 roku.
W domu Maritainów Meudon pod Paryżem bywali pisarze, artyści, intelektualiści, m.in. Julien Green, Marc Chagall, François Mauriac, Reginald Garrigou-Lagrange czy Jean Cocteau. Przyjaźnili się także z Józefem Czapskim.
Publikowała tomiki poezji mistycznej, eseje i powieści.
Nakładem Wydawnictwa W drodze ukazał się esej Nauka kontemplacji (2023).