Jacques Maritain

(ur. 18 listopada 1882 r. w Paryżu – zm. 28 kwietnia 1973 r. w Tuluzie we Francji) – Jacques Maritain IPFI, francuski filozof, teolog i myśliciel polityczny, zakonnik

Pochodził z zamożnej, protestanckiej rodziny. Jego ojciec był wybitnym prawnikiem i ministrem, a matka córką znanego francuskiego polityka. W młodości nie interesował się religią, w jego rodzinie dominowała myśl antyklerykalna.

Po ukończeniu paryskiego liceum podjął studia filozoficzne na Sorbonie. Tam poznał swoją przyszłą żonę Raïssę, córkę rosyjskich imigrantów żydowskich. Zawarli wtedy nietypową umowę: jeśli w ciągu roku nie znajdą sensu i wartości życia – wspólnie popełnią samobójstwo.

Pod wpływem wykładów Henriego Bergsona Jacques i Raïssa zrezygnowali z myśli o samobójstwie. Pobrali się w 1904 roku, a 2 lata później, dzięki wpływowi pisarza Léona Bloya, przeszli na katolicyzm. Resztę życia postanowili poświęcić wierze – Jacques poprzez swoje dzieła filozoficzne, a Raïssa – przez wiersze i powieści. W ich domu w Meudon pod Paryżem bywali pisarze, artyści, intelektualiści, m.in. Julien Green, Marc Chagall, François Mauriac, Reginald Garrigou-Lagrange czy Jean Cocteau. Przyjaźnili się także z Józefem Czapskim.

W 1908 roku Maritain wyjechał do Heidelbergu, gdzie rozpoczął studia z biologii, a przy okazji poznał filozofię św. Tomasza z Akwinu. W 1921 r. został już samodzielnym pracownikiem naukowym.

W po wybuchu drugiej wojny światowej wraz z żoną wyjechał do USA, a cztery lata później otrzymał nominację na ambasadora Francji przy Stolicy Apostolskiej.

Po wojnie Jacques Maritain przeniósł się do Princeton i został wykładowcą tamtejszego uniwersytetu. W wieku siedemdziesięciu lat przeszedł na emeryturę, jednak w dalszym ciągu okazyjnie wykładał jako emerytowany profesor.

Po śmierci żony Raïssy w 1960 roku zamieszkał we wspólnocie Małych Braci od Jezusa (IPFI) w Tuluzie, a po dziesięciu latach został jednym z nich.

Maritain był jednym z najważniejszych świeckich uczestników Soboru Watykańskiego II, a jego filozofia znalazła m.in. odzwierciedlenie w kościelnej Konstytucji Duszpasterskiej o Kościele w Świecie Współczesnym Gaudium et spes.

Jacques i Raissa zostali pochowani na cmentarzu w Kolbsheim, małej wiosce we Francji, w której często wspólnie spędzali letnie wakacje.

Był wykładowcą wielu prestiżowych uczelni na świecie. Ten filozof i teolog przez jednych był krytykowany za wierność myśli św. Tomasza z Akwinu, przez drugich zaś za działania na rzecz rozwoju praw człowieka. Angażował się w spory i dyskusje dotyczące moralności, polityki i religii. Z wyrafinowaniem charakterystycznym dla wybitnego intelektualisty odważnie oddawał w twórczości także własne, bogate doświadczenia duchowe.

Wydawnictwo W drodze wydało polskie tłumaczenie książki Wieśniak znad Garonny (2017) oraz esej Nauka kontemplacji (2023).

Produkt dodany do koszyka

Zobacz koszyk Kontynuuj zakupy

Polecane przez W drodze