(ur. 22 lutego 1923 r. w Warszawie – zm. 29 października 2020 r. w Krakowie) – polski działacz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny, światowej, członek Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego, filozof, etyk, antropolog, prof. dr hab., specjalista w zakresie antropologii filozoficznej, fenomenologii, filozofii chrześcijańskiej, personalizmu i teorii poznania, bliski współpracownik św. Jana Pawła II.
W czasie okupacji niemieckiej działacz AK. Uczestnik powstania warszawskiego w stopniu podchorążego w ramach Zgrupowania „Żaglowiec” II Obwodu „Żywiciel” (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Następnie osadzony w stalagu XI A (Altengrabow) i Groß Lübars koło Magdeburga.
Ukończył studia filozoficzne pod kierunkiem prof. Romana Ingardena na krakowskim Uniwersytecie Jagiellońskim w 1950 r., broniąc pracę magisterską, a następnie uzyskując tytuł doktora na podstawie rozprawy Rzeczy i dane zmysłowe. Świat i spostrzeżenie u G. E. Moore’a i w 1972 r. habilitację na podstawie pracy Świat, spostrzeżenie, świadomość.
Był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1957-1970, a następnie w latach 1973-1993 na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej (ATK) w Warszawie. Był kierownikiem Katedry Teorii Poznania ATK.
Laureat Nagrody im. Księdza Idziego Radziszewskiego za rok 2015 przyznawaną przez Towarzystwo Naukowe KUL.
W dniu pogrzebu został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Syn Adama Jerzego Półtawskiego (ur. 17 maja 1881 r. w Warszawie – zm. 19 września 1952 r. w Krakowie) – polski grafik i typograf, projektant papierów wartościowych i wykładowca w szkołach przemysłu poligraficznego, autor krojów pisma: Antykwa Polska oraz Mediewal Polski, projektował układ drukarski i szatę graficzną (inicjały, ornamenty, winiety i przerywniki) czasopisma „Chimera” oraz m.in. Pism zebranych Cypriana Kamila Norwida i dzieła Unia Horodelska, nagrodzonego złotym medalem na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925, związany był ze środowiskami artystycznymi Warszawy, Lublina i Kielc.
Mąż Wandy Półtawskiej (ur. 2 listopada 1921 w Lublinie) – polska lekarka, doktor nauk medycznych oraz specjalista w dziedzinie psychiatrii, profesor nadzwyczajny Papieskiej Akademii Teologicznej, harcerka, działaczka antyaborcyjna, podczas II wojny światowej więziona w niemieckim obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, bliska przyjaciółka Jana Pawła II (obecna przy jego śmierci), dama Orderu Orła Białego.