Spowiedź przedślubna
Skłoń ku sobie, o Boże,
tę mizerną istotę, którą wedle Twej woli jestem.
Z mej nieszczęsnej egzystencji
błagam Cię, weź lata życia,
które mi pozostały.
Jeśli zaś chodzi o te, które zmarnowałem,
odczuwam wstyd i skruchę.
Zechciej nie gardzić moim żalem.
Odtąd jest już we mnie tylko
pragnienie mądrości
i serce, które Tobie ofiarowuję.
Modlitwa pochodzi z książki Jean–Pierre’a Dubois–Duméego Starzeć się, nie stając się starym, która ukaże się w przekładzie Beaty Stefaniak nakładem Wydawnictwa W drodze.
Oceń