List do Rzymian
Ez 18,25-28 / Ps 25 / Flp 2,1-11 / Mt 21,28-32
Słowa dzisiejszych czytań w sposób szczególny możemy odnieść do tych, którzy przyjęli sakrament święceń. Jeśli w miejsce kapłanów i faryzeuszy postawimy współczesnych księży, okaże się, że prorockie słowo jest bardzo surowe w ich ocenie. Prorok Malachiasz mówi: „Jeśli nie usłuchacie i nie weźmiecie sobie do serca tego, iż macie oddawać cześć memu imieniu, mówi Pan Zastępów, to rzucę na was przekleństwo”. W podobnym duchu Jezus wielokrotnie charakteryzował faryzeuszy: „Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą”. Innymi słowy, komu więcej dano, od tego więcej wymagać się będzie. A Jezus potrafi być wymagający.
Właściwą postawę księdza opisuje św. Paweł w liście do Tesaloniczan. Pisze, że stanęli wśród wiernych pełni skromności, jak matka opiekująca się dziećmi. Nie wywyższanie się, nie okazywanie władzy, ale skromność jest cechą szczególną apostoła Ewangelii. Skromność połączona jest z matczyną gotowością do poniesienia ofiary. Paweł pisze, że chcieli dać Tesaloniczanom nie tylko Bożą Ewangelię, lecz własne dusze, tak stali się im drodzy. Skromność i ofiarność apostoła czy też współczesnego księdza jest konieczna, aby nie przesłaniać Ewangelii. By słowo Boże wypowiedziane przez niego było przyjęte nie jako słowo ludzkie, ale jako słowo Boga.
Święty Ludwik Maria Grignion de Montfort, tercjarz dominikański, pisząc o apostołach czasów ostatecznych, zwrócił uwagę na jeszcze jeden konieczny element ich formacji. Cały nasz duchowy wysiłek polega na tym, by upodobnić się do Jezusa Chrystusa. A ponieważ ze wszystkich ludzi Najświętsza Maryja Panna najbardziej podobna jest do Pana, jest ona dla apostołów najprostszą drogą do tego, by stali się tacy jak On. W dzisiejszych czytaniach znajdujemy dalekie źródło tego przeświadczenia.
Jezus mówi, że największy z nas powinien być sługą. Postawa ta najdoskonalej zrealizowała się w życiu Służebnicy Pańskiej.
Oceń