Jeżeli przed naszymi oczami, a także w duszy i w umyśle wyświetli się film dogłębny, a nie ekranowa błahostka, to – trudno i darmo – staje się on czymś znacznie więcej niż pozycją z repertuaru. Staje się naszą sprawą wewnętrzną. Jest z nią sporo zachodu, niewygody i bólu głowy. Ale przecież sami się prosiliśmy…
Zawodowcy od Ewangelii, czyli Oczy Tammy Faye
Kino amerykańskie sukcesywnie bierze pod lupę „kobiety dyskusyjne” życia publicznego: Monicę Lewinsky, Britney Spears, Marcię Clark – kontrowersyjną panią prokurator z procesu O.J. Simpsona z 1995 roku. Wzlot i upadek zawodowej ewangelizatorki Tammy Faye, po mężu Bakker (Jessica Chastain), oglądamy w Polsce jako dziwowisko i moralitet jednocześnie.
Dla polskiej widowni zawodowa ewangelizatorka telewizyjna to ciągle towar importowy. Piosenkarka, prezenterka talk-show, przy tym osóbka o „fajerwerkowej” osobowości i agresywnym makijażu dość radykalnie odbiega od postaci kaznodziejów, których słuchamy w trakcie misji czy rekolekcji parafialnych.
No i ten amerykański rozmach, bo przecież Tammy tworzy wraz z mężem (Andrew Garfield) od podstaw największą na świecie religijną sieć medialną i buduje chrześcijański park rozrywki. Liczby nie kłamią, przeciwnie – one krzyczą. Programy z udziałem Tammy i Jima przyciągały przed ekrany po dwadzieścia milionów widzów tygodniowo, a wybudowany przez nich chrześcijański park rozrywki Heritage USA w Kalifornii był w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku jednym z miejsc najchętniej odwiedzanych przez amerykańskie rodziny. Ostatecznie dziesięć razy większy niż Disneyland, łączył harmonijnie dwunastohektarowy park wodny z sektorem rekreacyjnym pod nazwą „Wieczernik”, stylizowanym na pomieszczenie znane z Ewangelii. Tylko bez porównania większym i bardziej komfortowym.
I jeszcze jeden rys tej misji apostolskiej. Głoszona przez państwa Bakkerów ewangelia jest dobrą nowiną o stabilizacji i dobrobycie. Skrojoną wedle oczekiwań amerykańskiej „średniej klasy średniej”. Tammy i Jim w trakcie swych występów wyraźnie sugerują, że nagrodą za trzymanie się dziesięciu przykazań, za ciężką pracę, za życzliwość dla każdego – a pochylali się także nad chorymi na AIDS i nad osobami LGBT na długo, zanim stało się to modne – powinna być co najmniej stabilizacja materialna. Już tu, na ziemi, najlepiej zaraz.
Widz obserwujący ten proces na filmie zachowuje czujność tam, gdzie oboje ewangelizatorzy zaczynają ją tracić. Najpierw w trakcie serii drobnych „obsunięć”, które zdradzają wyraźny trend. Otóż ewangelizacja krok po kroku staje się wehikułem, który służy głównie temu, by ponieść w promienną przyszłość osobistą pomyślność i dalszą karierę pa
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
Oceń