Spowiedź powszechna na początku mszy świętej nie jest spowiedzią sakramentalną, ale to nie znaczy, że w ogóle nie jest spowiedzią i że nie wiąże się z odpuszczeniem grzechów.
Wśród siedmiu sakramentów najbardziej dyskutowany, a nawet kontestowany, jest sakrament spowiedzi. To skądinąd zrozumiałe. Wszak spowiedź uszna wymaga niekiedy pokonania wstydu i wyznania spraw, o których nikomu nie chcielibyśmy powiedzieć. Raz po raz można usłyszeć pytanie: Po co się spowiadać przed księdzem? Nie wystarczy przed Bogiem? Niektórzy podejrzewają, że spowiedź wymyślili księża, bo przecież Pan Jezus nikogo nie spowiadał. W tej sytuacji trzeba przypominać podstawowe fakty dotyczące sakramentu pokuty.
Krótka historia sakramentu pokuty
Grzechy może odpuszczać jedynie Bóg. Dlatego kiedy Jezus mówi do paralityka: „Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy”, żydowscy nauczyciele szemrzą: „Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy prócz jednego Boga” (zob. Mk 2,1–12; por. Mt 9,1–8). Ich oburzenie jest skądinąd zrozumiałe, skoro nie wierzą, że Jezus jest Synem Bożym. Tyle że Jezus Chrystus jest Bogiem. I ma moc odpuszczania grzechów. Co więcej, udzielił tej mocy Kościołowi.
Wskazanie na przekazanie władzy odpuszczania grzechów Kościołowi znajdujemy w Ewangelii Mateusza: „Cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Mt 18,18; por. Mt 16,19). Jeszcze bardziej wyraźne sformułowanie znajdujemy u Jana 20,22: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. W Mt 16,17–19 władza „związywania” i „rozwiązywania” udzielana jest Piotrowi, który staje się tym samym gwarantem nauczania Ewangelii przez Kościół. W Mt 18,15–18 następuje rozszerzenie władzy „związywania” i „rozwiązywania” na apostołów. U Jana natomiast przekazanie władzy odpuszczania grzechów jest poprzedzone przez Jezusowy dar Ducha Świętego. A zatem wszelkie formy – w tym sakramentalna – rozgrzeszania w Kościele opierają się na wierze w obecność Jezusa, który działa poprzez powołaną przez siebie wspólnotę, w tym szczególnie przez biskupów i prezbiterów, oraz na darze Ducha.
Trzeba zauważyć, że Kościół otrzymał władzę „związywania” i „rozwiązywania”, ale to nie znaczy, że Chrystus udzielił precyzyjnych wskazań co do sposobu odpuszczania grzechów. Konkretne formy sakramentu pojednania określał Kościół prowadzony przez Ducha do całej prawdy (zob. J 16,13). Karl Rahner pisał: „Instytucja spowiedzi przy całej stałości swojej substancji przeszła głęboko sięgające przemiany, tak wielkie, że gdyby nie fakty, zapewne większość dogm
Zostało Ci jeszcze 85% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
Oceń