Dzieła wszystkie, tom 3
Nie widzę przed nami innej drogi jak tylko tę, którą otworzył
nam Chrystus — drogę jedności w Nim i Jego Kościele.
Garegin I
Katolikos — patriarcha Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego — Garegin I (Nszan Sarkisjan) urodził się 27 sierpnia 1932 w Syrii. Dążył do dialogu z chrześcijanami tradycji wschodniej i zachodniej. Zapoczątkował ruch ekumeniczny w Kościele ormiańskim. Uczestniczył w Soborze Watykańskim II jako obserwator. W latach 1975–83 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Światowej Rady Kościołów. Spotykał się z Janem Pawłem II, z arcybiskupem Canterbury, z przedstawicielami koptów, luteran i protestantów. W grudniu 1996 roku podpisał z Janem Pawłem II wspólną deklarację uznającą jedność obydwu Kościołów w wierze Chrystusowej. W tym samym czasie doszło do zbliżenia między Kościołem ormiańskim a prawosławnym. Szukał również porozumienia z muzułmańskimi sąsiadami. Ekumenizm był dla niego powołaniem.
Spotkanie Jana Pawła II i Garegina I, których łączyły więzy przyjaźni, zostało zaplanowane w marcu br. W lipcu Papież miał przybyć na kilkudniową wizytę do Armenii, na zaproszenie władz kościelnych i państwowych. Podczas tej wizyty Ojciec Święty zamierzał ogłosić nowe inicjatywy zmierzające do pogłębienia jedności chrześcijan. Planowane były dwa nabożeństwa ekumeniczne. Jedno z nich Jan Paweł II miał odprawić w obrządku ormiańskim.
Papież i Katolikos podpisali 13 grudnia 1996 roku w Watykanie wspólną deklarację chrystologiczną kończącą spory i nieporozumienia dotyczące natury Chrystusa, dzielące Kościół katolicki i ormiański od Soboru Chalcedońskiego w 451 roku. Wyrazili nadzieję na odzyskanie pełnej jedności obydwu Kościołów.
Na prośbę Ojca Świętego Garegin I napisał w 1997 roku rozważania Drogi Krzyżowej, którą Jan Paweł II poprowadził w Wielki Piątek, w rzymskim Koloseum.
Ostatni raz spotkali się 25 marca br. podczas prywatnej audiencji w Watykanie. Zwierzchnik Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego, mimo choroby, przybył wtedy do Rzymu, aby wraz z prezydentem Armenii Robertem Koczarianem otworzyć wystawę ormiańskiej sztuki religijnej.
Wizyta Jana Pawła II w Armenii była gorącym pragnieniem Garegina I.
Na początku czerwca br. przedstawiciele Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego poprosili o przyspieszenie wizyty Ojca Świętego, zaplanowanej na lipiec, z powodu pogarszającego się stanu zdrowia Katolikosa, cierpiącego na raka gardła. Sytuacja stała się na tyle krytyczna, że podczas pobytu Papieża w Polsce, 13 czerwca, przybyli do niego wysłannicy chorego Katolikosa usilnie prosząc o jak najszybszy przyjazd do Armenii. Na osobiste życzenie Jan Paweł II, po zakończeniu wizyty w Ojczyźnie, bezpośrednio z Krakowa miał się udać samolotem do Erewania, stolicy Armenii, by odwiedzić cierpiącego Garegina I. Wizyta miała trwać 4 godziny. Poprzez nią Papież pragnął wyrazić duchową łączność z Katolikosem.
„Jest to gest ponad wszystkie gesty. Niezwykłe jest to, że ten cierpiący człowiek gotów jest podjąć podróż wymagającą wielkiego wysiłku, po to, aby odwiedzić swego ciężko chorego przyjaciela. Takich gestów nie zna historia, może to zrobić tylko Jan Paweł II” (kard. Lustiger).
15 czerwca Papież zachorował. Nie pojawił się na krakowskich Błoniach. Nie mógł też wybrać się z pielgrzymką do Erewania.
Parę dni później ormiańska gazeta „Azq” poinformowała, że stan zdrowia ciężko chorego Katolikosa znacznie się pogorszył.
21 czerwca rzecznik prasowy Stolicy Apostolskiej Joaquin Navarro–Valls oświadczył, że nie zapadła jeszcze żadna decyzja w sprawie ewentualnej wizyty Ojca Świętego w Armenii. Po czterech dniach zadecydowano, że na początku lipca przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, kard. Edward Cassidy, pojedzie do Armenii w imieniu Jana Pawła II, by spotkać się z Katolikosem i przekazać mu osobiste orędzie od Papieża.
W uroczystość świętych Piotra i Pawła, 29 czerwca Garegin I, katolikos wszystkich Ormian zmarł w swej rezydencji w Eczmiadzynie. Pogrzeb zaplanowano na 8 lipca. W Armenii ogłoszono czterdziestodniową żałobę.
Jan Paweł II odprawił 30 czerwca Mszę św. w intencji zmarłego.
„Z wielką boleścią przyjąłem wiadomość o śmierci Jego Świątobliwości Garegina I, najwyższego patriarchy i katolikosa wszystkich Ormian. Łączyły mnie z nim głębokie więzi przyjaźni. (…) Wzywam teraz was wszystkich, byście przyłączyli się do mnie w błaganiu do Pana za wybraną duszę tego wybitnego pasterza. Oby Bóg zechciał przyjąć go do siebie w świętych obcowaniu w niebie”.
oprac. na podst. KAI
Oceń