Czego nie da się zmieścić w kilku słowach – podsumowanie z pielgrzymki do Santiago de Compostela

Drodzy Czytelnicy, Prenumeratorzy, Sympatycy i Przyjaciele miesięcznika „W drodze”. Zdaję sobie sprawę, że w ostatnich dniach nasze profile społecznościowe zamieniły się w portale poświęcone promocji Camino de Santiago. Proszę o zrozumienie i wybaczenie. Trudno było tego uniknąć. Chcieliśmy jednak jak najpełniej i najszerzej pokazać jedno z naszych jubileuszowych wydarzeń.

Nie da się zmieścić w kilku słowach wzruszenia i wrażeń jakie towarzyszyły nam podczas mszy św. jubileuszowej w katedrze w Santiago de Compostela.

Było to wydarzenie pod wieloma względami unikatowe. Raz, bo nie zdarza się, by przy głównym ołtarzu celebrowano msze święte w języku innym niż hiszpański. Dwa, bo jak się wydaje, nie było w historii katedry jubileuszu celebrowanego przez dominikanów. Trzy, bo była to okazja do zaprezentowania w całej okazałości dominikańskich śpiewów.

Nie sposób nie wspomnieć przy tej okazji o tych wszystkich, którzy włożyli swój wysiłek w przygotowanie tej pielgrzymki. Pracownikom biura Misja Travel z Poznania i pilotom poszczególnych grup. To oni były osobami, które miały oczy i uszy dookoła głowy, reagując na wszystkie pojawiające się problemy w naszych grupach. Tak więc: Agnieszka Gasiuk, Emil Mendyk, Piotr Szyszka – wielkie dzięki!

Dziękuję członkom poznańskiej scholi Ventuno, śpiewającej w klasztorze dominikanów podczas niedzielnych mszy św. o godzinie 21.00: za odwagę i chęć wzięcia udziału w tym pomyśle, najpierw jako uczestnicy w poszczególnych grupach, a potem, tworząc imponujący zespół podczas liturgii.

Dziękuję moim współbraciom. Prowincjałowi, ojcu Łukaszowi Wiśniewskiemu OP, wieloletniemu redaktorowi naczelnemu miesięcznika – ojcu Pawłowi Kozackiemu OP, ojcu Grzegorzowi Kurasiowi OP z klasztoru w Lublinie, ojcu Dominkowi Jarczewskiemu OP z Krakowa i ojcu Władysławowi Ząbkowskiemu OP z Petersburga za braterską atmosferę w drodze.

Jestem pod ogromnym wrażeniem wszystkich relacji z poszczególnych etapów, jakie zostały zamieszczone na Facebooku, Instagramie, Twitterze/X miesięcznika oraz na blogu wdrodze.pl. Czytanie ich każdego dnia sprawiało mnie samemu wiele przyjemności.

Dziękuję księdzu arcybiskupowi Adrianowi Galbasowi SAC z Katowic za poruszające słowo podczas mszy świętej i życzliwe potraktowanie nietypowej prośby wzięcia udziału w takim przedsięwzięciu. Nikt do tej pory nie nazwał „W drodze” (cyt.) „najlepszym pismem posoborowym w Polsce”. Dziękuję za głębokie zrozumienie idei naszego pisma. Traktujemy te słowa jako komplement i zobowiązanie do dalszej pracy.

Szczególne podziękowania kieruję pod adresem Jakuba Pigóry z portalu mypielgrzymi.pl, który był mózgiem całej operacji logistyczno-duszpasterskiej. I moim nieocenionym koleżankom redakcyjnym: Ewelinie Paluszyńskiej, która z ogromnym poświęceniem prowadziła w ostatnich dniach grzejące się od przeciążeń nasze media społecznościowe, a także Katarzynie Kolskiej, mojej zastępczyni i pomysłodawczyni tego pomysłu, rzuconego mimochodem na zebraniu redakcyjnym półtora roku temu, bo to ona powiedziała, że byłoby fajnie zrobić coś takiego na jubileusz miesięcznika.

Dziękuję w końcu wszystkim uczestnikom. Było nas sto osób w trasie, a podczas mszy św. drugie tyle. Wszyscy dobrze wiecie, ile wysiłku i wyrzeczeń (niemierzalnych) kosztowało Was dotarcie do grobu Apostoła Jakuba. Cieszę się, że spędzaliśmy ten jubileusz w drodze. Mam cichą nadzieję, że udało nam się zaszczepić w Was bakcyl camino, a także zainteresować lekturą miesięcznika – zwłaszcza tych z Was, którzy do tej pory go nie znali.

To oczywiście nie koniec. Jubileusz 50-lecia istnienia miesięcznika dopiero się rozpoczyna. Przed nami rok bogaty w wydarzenia. Już wkrótce kolejne. Bądźcie z nami!

Roman Bielecki OP
redaktor naczelny miesięcznika „W drodze”

fot. Agata Oleksiak; od lewej: Dominik Jarczewski OP, Grzegorz Kuraś OP, Paweł Kozacki OP, Roman Bielecki OP, Łukasz Wiśniewski OP, Władysław Ząbkowski OP