(ur. 10 grudnia 1824 r. w Huntly, Wielka Brytania – zm. 18 września 1905 r. w Ashtead, Wielka Brytania) – XIX-wieczny szkocki poeta i pisarz, prekursor literatury fantastycznej dla dzieci i młodzieży.
Na początku 1840 roku rozpoczął naukę na Uniwersytecie w Aberdeen, gdzie zdobył liczne nagrody w dziedzinie filozofii i nauk moralnych. W 1850 roku został pastorem, jednak zrezygnował po trzech latach. Ożenił się z Louisą Powell, mieli razem sześciu synów i pięć córek.
Początkowo przyciągał uwagę poezją i fantazją dla dorosłych, ale kiedy zwrócił się do pisania powieści realistycznych na początku lat 60. XIX wieku, jego nazwisko stało się powszechnie znane w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Przez następnych 30 lat napisał około pięćdziesięciu książek.
Jego baśnie i powieści stały się inspiracją dla twórczości G.K. Chestertona, J.R.R. Tolkiena i E. Nesbita. C.S. Lewis uważał go za swego mistrza. Lewis Carroll prosił MacDonalda o krytykę roboczej wersji Alicji w krainie czarów, a Mark Twain planował napisać z nim książkę.
W 2013 roku Tori Amos i Samuel Adamson stworzyli musical oparty na bajce George’a MacDonalda Lekka księżniczka – The Light Princess.
W swojej twórczości łączył groteskę z alegorią i mistycyzmem, dlatego jego książki są doceniane nie tylko przez najmłodszych. Opisywane historie wyrażają nadzieję autora na więcej dobra w świecie oraz uczą dystansu do samego siebie.
Nakładem Wydawnictwa W drodze ukazało się polskie tłumaczenie jego baśni w tłumaczeniu Emilii Kiereś: Lekka księżniczka i inne baśnie.
