Hewel. Wszystko jest ulotne oprócz Boga
Wj 32,7-1,13-14 / Ps 51 / 1 Tm 1,12-17 / Łk 15,1-32
W słowach dzisiejszej liturgii słyszymy ostrzeżenie i pociechę. Ostrzeżenie przed różnymi rodzajami śmierci, które mogą uczynić człowieka martwym. Pociechę, bo Bóg w każdej sytuacji staje do walki o nas.
W pierwszym czytaniu jesteśmy świadkami śmierci żywej relacji z Bogiem, kiedy Izraelici zniechęceni oczekiwaniem na Mojżesza oddają kult martwemu bożkowi ulanemu z metalu. W drugim czytaniu słyszymy o śmierci, jakiej doświadczył Szaweł, gdy gorliwie prześladował chrześcijan i bluźnił Jezusowi. W Ewangelii śledzimy losy owcy, która odłączyła się od stada i jest narażona na pożarcie przez drapieżne zwierzęta. Z kolei drachma zgubiona wśród śmieci i kurzu przypomina o śmierci poczucia wartości. Jest też w końcu śmierć odcięcia się od korzeni obu braci. Młodszy wyrusza w szeroki świat, zabrawszy „swoje”, a starszy, zostając w domu, kupuje „uczciwą pracą” dziedzictwo kochającego ojca.
Tej różnorodności zła doświadczamy także w swoim życiu, lecz zawsze jest wyjście awaryjne. To, co śmierć próbuje zagrabić, Bóg dynamicznie wyrywa i na nowo ożywia. Rozwala martwego bożka Izraelitów, przeznacza groźnego Szawła do posługi głoszenia Ewangelii, odnajduje z radością zagubione owcę i drachmę, obu synom przywraca świadomość dziedzictwa.
Gdy dotyka cię śmierć lub zło, zawsze miej nadzieję. Boża pomoc już ruszyła.
.jpg)
Oceń