Recenzje książki „Żywe paradoksy. Zasada katolickiego i/i", Robert Barron

Magdalena Urbańska, autorka bloga niezawodnanadzieja.blog.deon.pl była uprzejma zrecenzować książkę biskupa Roberta Barrona. Prezentujemy tutaj fragment tej recenzji:

Czytając Żywe paradoksy. Zasada katolickiego i/i musiałam momentami mocno wysilać się intelektualnie. Innym razem esej okazał się być spokojnym spacerkiem zmęczonej mamy, który przyniósł ukojenie. Jeszcze innym – pomógł w podniesieniu ciśnienia krwi lepiej niż kawa. Przyznaję – nie spodziewałam się tak bezpośredniej narracji, takiej głębi, ani rzec by można bardzo ludzkiego oblicza biskupa, który pisze tak, że chce się więcej i więcej.

Żywe paradoksy, twoje i moje – nowa książka bp. R. Barrona – tak swoją recenzję naszej pozycji zatytułował Wojciech Kruk OP. Recenzja ta znalazła się na stronie liturgia.pl:

Barron w swojej książce przyznaje się, że jego celem jest zakomunikowanie swojego widzenia prawdy ludziom, którzy mogą odnieść z tego pożytek. Nie można odmówić autorowi sukcesu: wiele z poruszanych wątków, przytaczanych cytatów, stawianych pytań, zostaje na dłużej.

Autor bloga przezpryzmatwiary.pl także zrecenzował naszą książkę. Dzielimy się fragmentem jego wypowiedzi i zachęcamy do przeczytania całej recenzji.

Mógłbym tak wychwalać tę książkę i osobę biskupa Roberta Barrona bez końca. Myślę jednak, że na razie wystarczy. Jeśli szukacie książki, która pokaże wam jak można prosto i fantastycznie pisać o Bogu to sięgnijcie po „Żywe paradoksy. Zasada katolickiego i/i” czy wcześniejszą książkę biskupa „Ziarna Słowa. Odnajdywanie Boga w kulturze”. Obie pokażą wam, że współczesny świat, współczesna popkultura pełne są odniesień do Boga. Wystarczy tylko troszkę dokładniej się przyjrzeć.

Marcin Jakimowicz wyraził się o Żywych paradoksach w artykule Bóg w czasach iPhone’a, napisanym dla Gościa Niedzielnego:

Świetnie czyta się te felietony. Biskup pomocniczy diecezji Los Angeles ma zdolność pisania o zawiłych kwestiach w przeciekawy sposób. Może dlatego przyrównywany jest do Fultona Sheena czy Gilberta Chestertona? Jest zdroworozsądkowy, racjonalny, zakochany w Kościele. Nazywa rzeczy po imieniu, nie wylewając przy tym dziecka z kąpielą. Jak prawdziwa jest diagnoza: „Zawsze gdy katolicy coś tracą, ktoś inny zyskuje”! Jeśli przestaniemy mówić o duszy, wnet w księgarniach znajdziemy mnóstwo poświęconych jej wydawnictw. Będą stały na półce „New Age”.

Jan Pniewski w rozmowie z ks. prof. Przemysławem Artemiukiem z UKSW, Polskie Radio:

Od samych początków chrześcijaństwo wchodziło w dyskusje ze współczesną sobie kulturą dostrzegając w jednych z jej wytworów elementy sobie bliskie, w innych – wręcz przeciwnie. W tę tradycję wpisuje się bp. Robert Baron, który wnikliwie przygląda się dzisiejszej kulturze amerykańskiej. O jego książce Ziarna Słowa mówi w audycji ks. prof. Przemysław Artemiuk z UKSW.

Zapraszamy do wysłuchania audycji Lumen: polskieradio.pl.

lubimyczytac.pl:

Nie pożałujecie, język lektury lekki a inteligentny, swada literacka, błyskotliwe odniesienia.

Dariusz Dudek, aleteia.pl, Wiara nie jest naiwnością. Pociągający przykład bp. Roberta Barrona:

Czy wiara to naiwne przyjęcie tego, czego się nie rozumie?
czym kojarzy Ci się słowo „wiara”? Z prawdami, których uczyłeś się na katechezie? Z religią? A może z przyjmowaniem czegoś za pewnik? Dla wielu ludzi to, że ktoś wierzy, oznacza, że odcina się od rozumu i nauki a przyjmuje spisane gdzieś przekonania za pewne i niepodważalne.
Bp Robert Barron – amerykański hierarcha, autor wielu książek i podcastów – w zbiorze felietonów „Żywe paradoksy” pisze, że często jest oskarżany o naiwność – „Moi rozmówcy – agnostycy, ateiści i sekularyści nieustająco piszą, że wiara jest łatwowiernością, naiwnością, zabobonem, zgodą na irracjonalny nonsens, przyjmowaniem twierdzeń, co do prawdziwości których nie ma dowodu, etc, etc”.
Takie oskarżenie zdaje się mówić prawdę. Że wiara przeczy rozumowi, gdyż ma się zgodzić na to, czego nie widać i nie można udowodnić. Prawdziwa chrześcijańska wiara nie odrzuca jednak rozumu, ale wręcz go wymaga! (…).

Pełna treść recenzji dostępna jest na stronie: aleteia.pl.