„Jest we mnie duże zniechęcenie i chyba powoli tracę nadzieję, że droga, którą sobie obraliśmy w naszej grupie skrzywdzonych, jest rzeczywiście słuszna. Być może popełniliśmy błąd, że za bardzo uwierzyliśmy w ludzi i w to, że szczerość z naszej strony spowoduje zmiany na lepsze po drugiej stronie. Zmiany w podejściu do problemu, które doprowadzą do zmian strukturalnych. Nie, to nie jest porażka, ale jest to na pewno nauka na przyszłość, że może nie warto tak łagodnie i że być może trzeba bardziej konfrontacyjnie, bo jak widać, takie łagodne działania nie przynoszą skutku. Tylko że my inaczej nie potrafimy. I to jest problem” – to słowa Jakuba Pankowiaka wyjęte z wywiadu, którego udzielił opolskiemu diecezjalnemu Radiu Doxa krótko po konferencji prasowej kończącej czerwcowe obrady biskupów w Katowicach.
Bardzo mnie poruszył cały wywiad, ale najbardziej te słowa: „my inaczej nie potrafimy”. Oto bowiem jeden z tych, którzy w dzieciństwie zostali seksualnie skrzywdzeni przez jednego z duchownych, komentuje niezwykle bolesną decyzję biskupów dotyczącą obiecanej i długo wyczekiwanej komisji do zbadania przestępstw seksualnych w Kościele w Polsce. Decyzję, która – bez żadnej konsultacji z przedstawicielami skrzywdzonych – została na wspomnianej konferencji prasowej zakomunikowana w sposób, jakiego nie powstydziłby się najbardziej cyniczny polityk. Nieustanne powtarzanie słów o „determinacji księży biskupó
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuKup miesięcznik W drodze 2025, nr 08, a przeczytasz cały numer
Oceń