Czerwiec to idealny miesiąc na spacerowanie. Piękna pogoda, a na horyzoncie wakacje. Miło się ogląda świeżą, żywą zieleń, miło się słucha na dobre już rozśpiewanych ptaków. Szczęście: to właśnie w czerwcu zaczyna się astronomiczne lato i właśnie w czerwcu mamy najdłuższy dzień w roku. Nic, tylko korzystać.
A jednak warto pamiętać, że ten czas najdłuższej, największej w roku jasności jest także czasem przesilenia, przełomu. Od tego momentu z każdym dniem będziemy tracili kilka minut światła. Ciężko nam się z takimi przełomami w życiu konfrontować – każde powodzenie, sukces, osiągnięcie, uśmiech losu, rekord, maksimum wolimy widzieć jako wieczne, chcemy je przynajmniej zatrzymać. Najlepiej jednak, gdyby to był początek czegoś jeszcze większego. Skoro coś tak fantastycznie urosło, niech rośnie jeszcze bardziej, skoro tak wiele osiągnąłem, powalczę o więcej. Skoro sukces – to ma być gwarantowany i na zawsze…
Tymczasem po wejściu na szczyt warto się przygotować do schodzenia. Może to właśnie teraz, właśnie dziś jesteś na szczycie – odtąd trzeba się będzie uczyć szczęśliwego życia także wtedy, gdy będzie coraz mniej, trudniej, wolniej. Pokora – jakże niemodna i niekochana w naszej cywilizacji narcyzmu – w istocie od stuleci definiowana jest jako „szacunek dla prawdy o sobie i świecie”. Uznać, jak jest, i pogodzić się z tym, że nie mamy wpływu na to, jak będzie, także wtedy, gdy bardzo chcemy, żeby było inaczej. Tak rozumiana pokora jest fundamentem
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuKup miesięcznik W drodze 2025, nr 06, a przeczytasz cały numer
Oceń