Po prostu: d’Anthès, bez imienia i bez tytułu – tak go tu pamiętają i siła tej pamięci zadziwia. Kilka dni temu oprowadzałem po naszym kościele wycieczkę uczniów piątej klasy szkoły podstawowej. Kiedy spytałem, czy znają nazwisko d’Anthès, odpowiedziało mi ch...
Z portretu spogląda na mnie wyprostowany młody mężczyzna w mundurze generała: blond czupryna, zaróżowione policzki, ciemne oczy – z pewnością mógł się podobać. Nie zasłynął jednak jako romantyczny kochanek, lecz jako zdolny wódz w czasach, kiedy jego ojczyzna...
Klasztor nad Newą oddalił się – we wrześniu spędzam wakacje w Polsce. Słyszę o młodym polskim karmelicie aresztowanym na Białorusi pod absurdalnym zarzutem szpiegostwa, o dronach przelatujących nad polską granicą. Wojna, która tak bardzo nas niepokoi, raczej ...
Pisząc ten felieton, czuję się tak, jakbym się znalazł wewnątrz czasoprzestrzennego wiru. Z jednej strony wybiegam w przyszłość, gdyż inaczej niż zwykle inspiracją dla mnie jest nie to, co było, ale to, co będzie, czyli przewidziane na wrzesień kolokwium z ok...
Zaczęło się kilka lat temu, gdy się okazało, że w Petersburgu oprócz mszy świętej po rosyjsku (co zrozumiałe), po polsku i od czasu do czasu po francusku muszę regularnie odprawiać także mszę świętą po angielsku dla niewielkiej wspólnoty Sióstr Misjonarek Mił...
Podczas ostatnich tygodni kampanii i samych wyborów prezydenckich w Polsce nieoczekiwanie z głębin mojej pamięci wypłynął na powierzchnię szekspirowski Koriolan. Rzymski bohater miał twarz Zbigniewa Zapasiewicza i gdy tylko ją sobie przypomniałem, wróciły emo...
No to mamy papieża! Wiem, wiem, to już nie będzie nowość, kiedy ukaże się ten felieton, ale piszę go nazajutrz po wyborze kardynała Prevosta, który od tej pory będzie znany światu jako Leon XIV. Nie będę się silił na żadną analizę i nie będę próbował przepowi...
Szukam ich. A kiedy znajduję, czepiam się jak pijany płotu. Bo chcę się na nich oprzeć, gdy wszystko dookoła wiruje. Grunt usuwa się spod nóg, kiedy kolejny raz słyszę tak zwanego prostego człowieka, który z niekłamanym zdziwieniem i oburzeniem mówi: Co się d...
Z rosyjskich kanałów telewizyjnych, jak Krakowiaczkowi, który pojechał na wojnę – „ostał mi się jeden”, czyli Pierwyj kosmiczieskij. Kiedyś mogłem jeszcze oglądać kanał Historia, jednak zniknął z anteny jakieś trzy lata temu, choć przecież i on płacił trybuty...
Elżbieta Aleksandra Luiza Alicja von Hessen-Darmstadt und bei Rhein – już za samo imię i nazwisko należało się jej jakieś wyjątkowe miejsce w historii. Przyszła na świat w 1864 roku jako druga córka wielkiego księcia Hesji Ludwiga IV. Kiedy miała czternaście ...
Gdzieś w sieci natknął się na transmisje liturgii z naszego kościoła i nagrania moich kazań, i pomyślał, że chciałby kiedyś ze mną porozmawiać. W Petersburgu bywa rzadko, jednak pewnego razu, kiedy jechał metrem, nagle po prostu wszedłem do wagonu, ba! stanął...
W tym miesiącu włoski dyrygent i reżyser Fabio Pirola mieszkający na stałe w Petersburgu zaprezentuje w naszej bazylice oratoryjną wersję opery Antygona, którą w 1772 roku na dworze cesarzowej Katarzyny II napisali dwaj Włosi: kompozytor Tommaso Traetta i poe...
No właśnie nie: „Cześć, Tereska”, bo skojarzenia z tytułem znanego polskiego filmu powiodłyby nas w niewłaściwym kierunku, ale też nie: „Witaj, Tereso”, bo chodzi przecież o Małą Teresę, tę z Lisieux, od Dzieciątka Jezus. A zatem: Witaj, Teresko! Gdzieś po...
Banalny tytuł, lecz rzecz nie jest banalna, bo niebanalna jest miłość, niebanalna jest śmierć, a przede wszystkim niebanalny jest człowiek. Pewna znajoma, którą miałem zaszczyt poznać wiele lat temu w Krakowie, współpracownica legendarnego polskiego psychiatr...
Koniec lata w Petersburgu. Chodząc po mieście w początkach września, znów wpadłem w zachwyt, chociaż mieszkam tu od pięciu lat. Szedłem sobie niespiesznie i myślałem: Boże, jak tu pięknie! – nieomal fizycznie odczuwając urodę tego miejsca. Dość szybko jednak ...
Stuknęło mi w tym roku, a także moim koleżankom i kolegom z licealnej klasy, czterdzieści lat od czasu zdawania egzaminów maturalnych. Niedługo spotkamy się w moim rodzinnym Żyrardowie i ta perspektywa zdecydowanie mnie cieszy, choć będzie to grono, które wes...
Jeszcze się opalamy albo czytamy książki w cieniu drzew, słowem – wakacje. Dlatego przepraszam, że trochę zakłócę wam letni odpoczynek, ale do natury felietonu należy, że autor dzieli się z czytelnikami tym, czym żyje, co go fascynuje lub niepokoi w danym mom...
Nie myślę o sobie jako o misjonarzu: posługuję przecież w tradycyjnie chrześcijańskim kraju, w jego europejskiej części, gdzie – przynajmniej oficjalnie – znaki i tradycje naszej wiary można spotkać na każdym kroku. Z drugiej strony cała Ziemia jest dzisiaj t...
Miesiąc temu minister kultury Bartłomiej Sienkiewicz w wywiadzie telewizyjnym oświadczył, że ministerstwo nie będzie dotować tytułów prasowych, które są wydawane przez zakony lub inne organizacje kościelne, a jako przykład takiego pisma przedstawił miesięczni...
Nie przeceniam i nigdy nie przeceniałem wagi mojego pisania, ani w książkach, ani tutaj na kartach miesięcznika. Nie spodziewam się, że czytają mnie miliony, a mój głos będzie się niósł hen, daleko i wpadał pod każdą strzechę. Moje odczucie na temat tego, co ...
Boże Narodzenie zakończyło się tak ostatecznie, że już od dłuższego czasu nie znajdujemy przy sprzątaniu ani jednej suchej igiełki ukrytej w szczelinach parkietu czy zaplątanej głęboko w wełnisty miąższ dywanu. Zresztą pędzimy przecież w stronę Wielkiej Nocy ...
Czyste niebo, śnieg i słońce. Nad Newą unoszą się przezroczyste wstęgi pary. Pomyślałby ktoś, że gorące źródło płynie przez miasto, a to trzaskający w powietrzu mróz tak działa na lodowatą wodę petersburskiej rzeki. Na stole leży pachnąca jeszcze świeżym druk...
Świt (choć to słowo umowne, bo niebo czarne jak w środku nocy, w końcu to grudzień). Taksówka wiezie mnie na lotnisko przez śnieżny Petersburg ozdobiony świątecznymi lampionami. Ormiański kierowca zmienia co chwilę piosenki, żeby umilić mi czas podróży. Muzyk...
Ten felieton powinien być spowity blaskiem Bożego Narodzenia, pełen gwiazdek i zapachu domowych pierniczków. Cóż jednak począć, kiedy myśli, które mi towarzyszą, odbiegają od sielankowej wigilijnej atmosfery? Bo to, co czuję, jest raczej mieszaniną poirytowan...
Dosłownie wczoraj – a piszę ten tekst w ostatni dzień sierpnia – dostałem od mojej dobrej znajomej, rosyjskiej mediewistki i tercjarki naszego zakonu, do niedawna profesor petersburskiego uniwersytetu, od roku pracującej na uczelni w Erywaniu, w Armenii, taką...
