Wiesław Kot

Alonso Quijano nie jest już tym, kim był, od kiedy naczytał się starych książek. Teraz już nie potrzebuje całej tej biblioteki. Będzie ją nosił w sercu i w sumieniu. Po naradzie z księdzem i cyrulikiem werbuje do roli giermka wieśniaka Sancho Pansę i pod ...

Oglądajmy, czym jesteśmy. Badajmy rzeczy ludzkie, jakimi są. Badajmy je od strony prawdy, półprawdy, zmyślenia. Raz od strony życia, innym razem od strony śmierci. Film nie zaczyna się od swoich granic i na nich się nie kończy. Myślę, że czasem coś wie. ...

Film należy oglądać jak własne życie. Intensywnie. Z gorliwością, uwagą i pasją. Czasem większą niż ta, z którą go nakręcono. W ludzkie losy należy wnikać z całą powagą, a jednocześnie ze współczuciem. Gdy trzeba – wnikać bezlitośnie. Na śmierć i życie. T...

Nasze czasy rzadko sprzyjają tym, którzy próbują rozwiązać problem. O wiele częściej trzymają stronę tych, którzy ten problem pogłębiają. Cóż, drenaż zła silniej wciąga niż budowanie szczęścia, co wymaga ryzyka i cierpliwości. Przedwojenny kabaret lansowa...

Od czasu do czasu notujemy stany przepływu przez nasz umysł – dzieł, idei, myśli. Zazwyczaj wypada – jak w komunikacie radiowym o poziomie wody na Bugu we Włodawie – że to dolne strefy stanów średnich. Może dlatego, że zbyt powoli usuwamy złogi? Że skąpimy mi...

Wojna ściera z naszego życia subtelną patynę. Najczęściej ściera do kości. Ostatecznie – podobnie jak zaraza czy głód – od zawsze figurowała na czele priorytetów ludzkości. Ale też w tej masie zawsze znajdzie się garstka, która ma priorytety przeciwne. I ...

Naszemu umysłowi coraz trudniej utrzymać kontrolę nad otaczającym światem. W odruchu paniki ucieka czasem w stronę scenariuszy katastroficznych. Niepotrzebnie. Żydowski mędrzec Akiba ben Josef w I wieku naszej ery uspokajał: „Wszystko już było”. Życie ...

Film jest po to, abyśmy nie bali się położyć spać ze strachu przed złymi snami. Niech więc one toczą się na jawie, na odległość spojrzenia, przez sześć, osiem kwadransów. Ta dawka czasu i uwagi bywa grudką złota odnalezioną w strumieniu. Trąbka i koper...

Występujemy na scenie życia, ale nie znamy treści całej sztuki. Mamy tylko niewielką rólkę w trzecim akcie. Wchodzimy i mówimy: Jaśnie pani, powóz zajechał. A przecież należy tę kwestię wygłosić tak, by widownia słyszała stukot kopyt na bruku. Innego występu ...

Nieustannie staramy się pilnować, by nasze życie nie było tylko pasmem luźno powiązanych ze sobą wydarzeń. By układało się w mozaikę – możliwie jednolitą, sensowną i piękną. A kino wyświetla nam wzór, daje przykład, inspiruje. U nas w Auschwitz, czyli ...

Ile wart jest film, który nie utwierdza nas w tym, co nas przerasta? Czymże jest kino, które nie zakotwicza nas w tym, co Zasadnicze, co Nienaruszalne i Nieprzemijające? Flirt na całe życie, czyli Obsesja Dawne krzywdy można odziedziczyć równie łatwo, j...

Odmawiamy obecności w naszym życiu ludziom dla nas ważnym, ponieważ się boimy, że nie damy sobie rady, gdy ich zabraknie. Odmawiamy przyjęcia miłości, ponieważ obawiamy się cierpienia, które może nam przynieść. W życiu i w sztuce nie kolekcjonujemy oryginałów...

Kino uwielbia podglądać człowieka w momencie, gdy ten czuje się autorem swego życia. Albo gdy podejmuje grę o jego współautorstwo z Opatrznością, losem, okolicznościami. Gorzej, gdy zadowala się podrzędną funkcją kopisty, przepisującego cudze pasaże, przeważn...

Nasze ciało wystawiane jest na sztych chorobie i śmierci. Medycy załączają do niego długą instrukcję obsługi, apteki niekończącą się listę suplementów, babcie i mamy wianuszek dobrych rad. A przecież, kiedy spada na nas ból, zawsze jest to ostrze wciśnięte zd...

„A gdzie Rysiek? Nie przyszedł?”. Roman nie mówi ani słowa, tylko ze smutkiem opuszcza głowę. Do niej powoli dociera straszna nowina. Milczy. Po twarzy płyną łzy. Brat ściska ją za ramiona: „Nie płacz, Halinka, nie można…”. Na to ona z gardłem ściśniętym żale...

Szaleństwu należy patrzeć najpierw głęboko w oczy, bo tam powoli kiełkuje, a potem na ręce. O ile wtedy nie jest już za późno. A że ogarnia ono bez uprzedzenia milionowe zbiorowości, ale dopada też nagle szarego człowieka, musimy zachować trzeźwość i ostrożno...

Oglądanie filmu to przypominanie, że uczestniczymy w nieustającej odnawialności ludzkich losów. Wielkie i małe opowieści filmowe uświadamiają, że z życiem nie borykamy się sami w oderwaniu od historii i losów bliźnich. Ta perspektywa pozwala wiele zrozumieć i...

Życie to wielka przymierzalnia: ról, kostiumów, kwestii do wygłoszenia. Często bywa, że kostium, który olśniewał nas w garderobie, przez widownię zostanie uznany za tandetę. A nasze błyskotliwe kwestie, które miały przejść do historii, zostaną zignorowane jak...

Kino to wibracje. Przesycone obrazem, melodią, rytmem. To blaga, egzaltacja, euforia, ale także bredzenie, lament i skowyt. W tym lesie mozolnie wydeptujemy własną ścieżkę, licząc, że po napisach końcowych zobaczymy światło. Oszołomienie, czyli Babilon ...

Miniony rok to czas wielkich premier, takich jak nowa wersja Batmana czy powracający po niemal czterdziestu latach Tom Cruise w drugiej części kultowego Top Gun. Jednak tym, co zdominowało filmową narrację i co najbardziej zasługuje na uwagę, były obrazy, któ...

Kino wciąga, kino uzależnia, kino zawłaszcza naszą uwagę – szczególnie, gdy dotyka tematów, które dopiero kiełkują w bardziej odległych miejscach globu. Cudze problemy, nieszczęścia, upadki bywają hipnotyczne. Wgapiamy się w nie z natrętną ciekawością świadkó...

„Trzeba wąchać swój czas” – powtarzają twórcy filmowi. To znaczy wyłowić z odmętu zjawisk przypadkowych tę jedną, jedyną myśl, postać, konflikt, które odcisną się w zbiorowej pamięci na długo, może na zawsze. Jak skrzywienie ust Humphreya Bogarta, gorzki śmie...

Najbardziej krzepiący bohater filmowy? Oczywiście ten, który pokonuje własne ograniczenia, rozsadza ramy, wyłamuje pręty klatki. I w chwili, kiedy dostępuje wyzwolenia, widownia najchętniej wyszłaby z kina. Ale film niestety trwa dalej. I wystawia bohaterowi ...

Wojna na wschodzie przykuła nas do telewizorów. Na szczęście między doniesieniami z frontów na ekranach pojawiają się również filmy. A one uczą, że nie wystarczy patrzeć i „przyjmować do wiadomości”. Świat należy analizować, interpretować, starać się zrozumie...

Jeżeli przed naszymi oczami, a także w duszy i w umyśle wyświetli się film dogłębny, a nie ekranowa błahostka, to – trudno i darmo – staje się on czymś znacznie więcej niż pozycją z repertuaru. Staje się naszą sprawą wewnętrzną. Jest z nią sporo zac...

Rok 2021 to kino remanentów i odrabiania zaległości z czasów pandemicznej pauzy. To także kino terapii z czasów przymusowego odosobnienia, z okresu natężonych neuroz i życia w poczuciu wszechobecnego zagrożenia. I wreszcie – to kino tematów i dzieł wybitnych,...