urodzony 23 września 1927 r. w Westhausen, Niemcy – wieloletni profesor uniwersytetu w Tybindze, wybitny znawca teologii fundamentalnej, postać mało znana polskim czytelnikom.
Emerytowany członek watykańskiej Papieskiej Akademii Teologicznej. Jako naukowiec blisko współpracował z Josephem Ratzingerem, z którym łączy go też osobista przyjaźń. W pracy badawczej podejmował takie zagadnienia, jak pojęcie objawienia i jego krytyka, filozofia teologii czy relacja miedzy wiarą i rozumem. Zajmował się także teologią i antropologią Świętego Tomasza z Akwinu.
Po ukończeniu seminarium w Rottenburgu nad Neckarem w 1952 roku przyjął święcenia kapłańskie, pracował jako wikariusz.
Ukończył studia na Sorbonie i Instytucie Katolickim w Paryżu, później na Gregorianie i Angelicum w Rzymie, wreszcie w Monako, gdzie był asystentem Heinricha Friesa. Szybko rozwijająca się kariera akademicka doprowadziła go do objęcia jednej z najbardziej prestiżowych profesur na świecie – teologii fundamentalnej w Tybindze.
Studiował także język łaciński i języki romańskie. Wkładał na uniwersytetach w Monachium, Pasawie i Tybindze. W latach 1970-1980 był gościnnym wykładowcą w Jerozolimie, a w 1972 r. otrzymał zaproszenie na profesurę wizytującą do Harvardu. W 1993 roku przeszedł na emeryturę.
Jego książka Zbawienie w historii. Teologia historii w nauce Świętego Tomasza z Akwinu została opublikowana w polskim tłumaczeniu przez Dominikańskie Studium Teologii i Filozofii i jest dostępna w sklepie Wydawnictwa W drodze.
