Pytanie Boga
1. O Pani, święta Maryjo, przez tę wielką radość, która Cię ogarnęła, gdy Jezus, Bóg i Syn Boga, za zwiastowaniem anielskim przyjął ludzkie ciało w Tobie i z Ciebie, przyjmij moje pozdrowienie z tym samym „Zdrowaś” (Ave), i spraw, abym nie ceniła zbyt wysoko światowych radości. Daj mi za to wewnętrzne pocieszenie, pozwól cieszyć się — dzięki twym zasługom — radościami nieba. A skoro wierzymy, że nie było nigdy żadnego grzechu ani w ciele, które Pan wziął z Ciebie, ani też w Twoim po jego narodzeniu, oczyść moją duszę od cielesnych win.
2. O Pani, święta Maryjo, przez tę wielką radość, która Cię ogarnęła, gdy ujrzałaś błogosławione Dzieciątko, z Ciebie, Przeczysta, narodzone dla zbawienia ludzi, narodzone bez naruszenia Twego dziedzictwa, lecz z zachowaniem Twego panieństwa i Twej dziewiczej czci, ulecz mnie, bo ułomna jest moja wola, a jeszcze bardziej ułomne me czyny; pozwól, bym w niebie mogła ujrzeć Twe święte oblicze, i chociaż spojrzeć na chwałę świętych dziewic, gdyż nie jestem godna zaliczać się do ich grona.
3. O Pani, święta Maryjo, przez tę wielką radość, która Cię ogarnęła, gdy ujrzałaś Twego najdroższego Syna, co po bolesnej śmierci zmartwychwstał do radosnego życia — a Jego Ciało było siedem razy jaśniejsze niż słońce — spraw, bym razem z Nim umarła i z Nim powstała z martwych, umarła dla świata, a żyła duchowo; abym dzieliła z Nim na ziemi Jego cierpienia, tak bym w niebie mogła dzielić Jego szczęście. Przez tę wielką radość, której doświadczyłaś, o Pani, po wielkim Twoim smutku, przy Jego błogosławionym zmartwychwstaniu, prowadź mnie przez smutek, w którym żyję tutaj, do Twojej szczęśliwości.
4. O Pani, święta Maryjo, przez tę wielką radość, która Cię ogarnęła, gdy widziałaś Twego pięknego i błogosławionego Syna, jak pełen chwały i potęgi wznosił się w dniu Wniebowstąpienia do swej szczęśliwości w królestwie niebieskim — a Żydzi myśleli, że zamknęli Go w grobie! — spraw, bym mogła wraz Nim rzucić cały świat pod stopy i wznieść się do radości niebieskich, teraz w sercu, a w dniu sądu także i w ciele.
5. O Pani, święta Maryjo, przez tę wielką radość, która ogarnęła całą ziemię, gdy Pan przyjął Cię do wiecznego szczęścia, posadził na Twym tronie i królewski diadem włożył na Twą głowę, jaśniejszą niż słońce; o wzniosła niebios Królowo, przyjmij te pozdrowienia, które Ci ofiaruję na ziemi, abym mogła Cię z radością pozdrawiać w niebie.
tłum i oprac. Marcin Morawski
Ancrene Riwle (Reguła dla pustelni) to anonimowy traktat dla trzech sióstr–pustelnic z środkowej Anglii, powstały w XIII lub pod koniec XII wieku. Pierwsza jego księga zawiera wskazówki dotyczące modlitwy, a wśród nich i (prywatne) nabożeństwo do Pięciu radości Matki Bożej. Po każdym pozdrowieniu następowało Zdrowaś Maryjo po łacinie, dalej Magnificat lub psalm (w numeracji Wulgaty: 119; 118, 17–24; 125; 122; ich początkowe litery, oczywiście po łacinie, tworzą jako akrostych imię MARIA), i na końcu pięć Zdrowaś Maryjo. Autor podaje jeszcze kilka antyfon i modlitw, odmawianych na zakończenie nabożeństwa, np. Witaj, Królowo, Matko miłosierdzia czy Witaj, niebios Królowo (używane w Liturgii godzin), Łaskę Twoją, prosimy Cię, Panie używaną przy Anioł Pański etc.
Oceń