Dzieje Apostolskie
Ez 37,12-14 / Ps 130 / Rz 8,8-11 / J 11,1-45
Pytanie o to, czy jest coś za granicą śmierci, od zawsze nurtowało człowieka. W tradycji biblijnej już Hiob woła do Boga: „Ze świata schodzi człowiek – i gdzie jest? (…) Ale czy zmarły ożyje?” (Hi 14,10.14).
W Starym Testamencie zapowiedzi dotyczące życia po śmierci i zmartwychwstania są jeszcze bardzo niejasne. Ezechielowe proroctwo nad doliną wysuszonych kości (Ez 37,1–14) mówi o powrocie Izraelitów z wygnania. Wspomniane przez proroka groby to grzechy i niewierności ludu, które sprowadziły nań Bożą karę i niewolę.
Pełnię Bożego Objawienia przyniósł nam Jednorodzony Syn (J 1,18). Dokonał tego przez swoje słowa i czyny. Wskrzeszenie Łazarza jest kulminacyjnym znakiem dokonanym przez Jezusa w pierwszej części czwartej Ewangelii.
Znaki Jezusa – przemiana wody w wino w Kanie, uzdrowienie syna urzędnika królewskiego, uzdrowienie chromego nad sadzawką, rozmnożenie chleba, otwarcie oczu niewidomemu i ożywienie Łazarza – nie są tylko cudownymi wydarzeniami. Każdy z nich ma głębokie znaczenie teologiczne. Objawia to, kim jest Jezus i Ten, który Go posłał. Mówi o misji Syna tu, pośród nas. Największym znakiem będzie wywyższenie Chrystusa, które dokona się w tajemnicy Jego Paschy.
Jezus przy grobie Łazarza objawia się jako dawca życia. Dzięki swej więzi z Ojcem może przywrócić zmarłego przyjaciela do życia (w. 41n). Nie jest to jednak żaden zabieg magiczny. Jezus jest przecież Bogiem — w Jego dziełach objawia się chwała Boża (w. 4 i 40). Relacją, która umożliwia człowiekowi przyjęcie tego życia, jest wiara (w. 25–27; 40).
Życie ofiarowane przez Jezusa to nie tylko – i nie przede wszystkim – biologiczne funkcjonowanie organizmu. W czwartej Ewangelii życie oznacza przede wszystkim wewnętrzną, intymną relację Ojca i Syna. Przez Wcielenie relacja ta została objawiona ludziom (J 1,4). Więcej jeszcze, Jezus umożliwia każdemu człowiekowi udział w życiu. Dokonuje się to przez tajemnicze działanie Ducha i nowe narodzenie, przez naukę Jezusa objawiającą Ojca, przez spożywanie Ciała i Krwi Pana.
Wyprowadzenie Łazarza z grobu przygotowuje nas na największy znak Chrystusa – Jego śmierć i zmartwychwstanie. W świetle pełni objawienia przyniesionego w Chrystusie widać, że realizacja Bożego zamysłu przekroczyła oczekiwania i pragnienia ludzi. Nie tylko bowiem po śmierci jest życie, nie tylko nastąpi zmartwychwstanie ciał – ale Zmartwychwstały Pan już teraz obdarza pełną dynamiki relacją miłości Ojca i Syna tych wszystkich, którzy przez wiarę przyjmują Jego dar.
Oceń