List do Rzymian
Pierwszy w 2010 roku numer „Życia Duchowego” porusza zagadnienie krzywdy i przebaczenia. O tym, że praca nad poczuciem skrzywdzenia stanowi ogromny wysiłek nie tylko emocjonalny i psychiczny, ale też duchowy i religijny, pisze we wstępie do kwartalnika Józef Augustyn SJ. Swoje rozważania kontynuuje w tekście Dynamika uzdrowienia z poczucia krzywdy, w którym czytamy: „Proces uzdrowienia z poczucia krzywdy jest nawróceniem, to znaczy zwróceniem się z doznaną krzywdą wyłącznie do Boga i uczynieniem Jego jedynym rozjemcą i sędzią”.
Przepracowywanie skrzywdzenia to jednak dalszy etap, podejmowany przez ofiary niejednokrotnie dopiero po wielu latach. Natomiast pierwszą reakcją na nie jest gniew, złość lub wściekłość, uczucia niesłusznie opatrywane etykietką grzechu, na co zwraca uwagę Stanisław Morgalla SJ. Pokazuje także problem od strony winowajcy, którego nawet osoba skrzywdzona nie może zwolnić z zadośćuczynienia. Przywołuje przykład Jana Pawła II, który wybaczył zamachowcy, ale nie prosił włoskiego sądu o złagodzenie kary, choć właśnie o to, i tylko o to, poprosił go Agca.
Osobą krzywdziciela zajął się także Janusz Salomon SJ w artykule Holokaust i wizja łatwego przebaczenia. Jego zdaniem, nie jest oczywiste uzyskanie przebaczenia niewyobrażalnych zbrodni przeciwko ludzkości popełnionych w XX wieku, ponieważ „nikt – państwo, naród czy nawet sam Bóg, który obdarzył nas wolnością i domaga się odpowiedzialności za nią – nie ma mocy unieważnienia zła wyrządzonego świadomie i dobrowolnie konkretnej ofierze, jeśli oprawca samym swoim podejściem do kwestii przebaczenia potwierdza brak przemiany w swoim podejściu do ofiar”.
Niezależnie od postawy winowajcy Jezus wzywa człowieka skrzywdzonego do miłości. Kwestię miłości nieprzyjaciół, która nieraz z pozoru przekracza ludzkie siły, podjął ks. Alfons Skowronek. Z kolei ks. Jan Kracik zainteresował się jubileuszowym wyznawaniem win przez Kościół. Dzięki oczyszczaniu pamięci, którego wagę pokazywał Papież Polak, katolicy mieli (i ciągle mają) okazję uświadomić sobie, „za co należało przeprosić Boga tak, by usłyszeli to również ludzie”.
W 61. numerze „Życia Duchowego” znalazła się też m.in. interesująca rozmowa z ks. Tomášem Halíkiem, poświęcona architekturze czasu, rozważania Abrahama Heschela oraz Listy stepowych mniszek – karmelitanek działających w Kazachstanie.
Oceń