Szczęście i kontemplacja

Kontemplacja jest największym szczęściem dostępnym człowiekowi. To przekonanie św. Tomasza z Akwinu – oraz wielu filozofów i świętych wszystkich epok – dla współczesnego człowieka brzmi obco czy wręcz podejrzanie. Josef Pieper przekonuje, że potrzebujemy dziś kontemplacji jak powietrza. W oparciu o pisma Akwinaty z matematyczną precyzją wykazuje, że człowiek doświadcza metafizycznego głodu, którego nie zaspokoi dostatek, władza, sława ani chaotyczne karmienie wzroku grą świateł i obrazów. Nasyci nas dopiero kontemplacja – wpatrywanie się, które jest poznawaniem i miłowaniem, fundamentalną zgodą na świat i głębokim uszczęśliwieniem. A dla wierzącego – przedsmakiem nieba.

Kontemplacja jest miłującym poznawaniem. Jest wpatrywaniem się w Umiłowanego

Kontemplacja jednak, również ziemska, ponieważ jest bezpośrednią wewnętrzną obecnością Boga, może człowieka zaspokoić bardziej niż cokolwiek innego; w ten sposób otrzymujemy największe szczęście, jakie ta cielesno-historyczna egzystencja może w sobie zawierać i znosić.

W skrócie:

• publikacja, która pomaga odnaleźć prawdziwe szczęście i sens
• kontemplacja jako centrum spełnionego życia
• książka, która uczy uważności i dostrzegania Boga w codzienności
• czerpanie z mądrości starożytnych filozofów, pism m.in. św. Tomasza z Akwinu i św. Augustyna
• 13 krótkich rozdziałów, kieszonkowy, poręczny format
• autor – Josef Pieper – jeden z najważniejszych filozofów chrześcijańskich XX, prawnik i socjolog.