I ukazał mi miasto

„Radość nie jest ludzkim wynalazkiem, ale darem Boga. Nie można jej wytworzyć – jest nam dana. Trzeba raczej umieć się na nią zgodzić, niż jej poszukiwać” – napisał Pierre-Marie Delfieux, założyciel Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich. Całym swoim życiem pokazywał, jak nie godzić się ze smutkiem i śpiewać Bogu Pieśń słoneczną; jak harmonijnie łączyć modlitwę w ciszy i samotności z modlitwą grupową w wielkim mieście. Książka, bazująca na historii tego francuskiego księdza i mnicha, opisuje centrum jego życia i posłannictwa. Inspiruje do poszukiwania własnej drogi, odkrywania swojego powołania, a także pogłębiania życia duchowego i czerpania w pełni z tego, co się nam przydarza. Bo, jak napisał we wstępie ks. Robert J. Woźniak: „Tylko ten, kto szuka Boga, może odnaleźć świat”.

Życie większości ludzi naszych czasów toczy się w mieście – powinno ono stać się dla nich uprzywilejowaną okazją spotkania Tego, który przychodzi do nas i do którego mamy zdążać. Tutaj także powinniśmy się uczyć łączyć, najpierw w nas samych, działanie i kontemplację, pracę i modlitwę, kaplicę i warsztat, oratorium i biuro. Jednym słowem: kościół i ulicę. Aby powoli stawać się świadkami tego spotkania, świadkami możliwego dialogu, twórcami czynnej komunii.

W skrócie:

• historia życia i działalności założyciela Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich,
• ważne etapy drogi Pierre’a-Marie Delfieux, które doprowadziły do powstania Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich,
• zebrane świadectwa, doświadczenia i zdjęcia autora,
• inspiracja, jak „nie godzić się ze smutkiem i śpiewać Bogu Pieśń słoneczną”,
• nauka szukania Boga w codzienności, kontemplacji i wdzięczności,
• praktyka łączenia: działania i kontemplacji, pracy i modlitwy, kaplicy i warsztatu, oratorium i biura.