Waldemar Borzestowski

— Zimno — powiedział, wychodząc przed dom. Prychnął, potrząsnął ramionami i postawił futrzany kołnierz. Mróz szczypał go w policzki na powitanie, łapał mocno, trzymał i puszczał ze śmiechem. Figlarz. Buty na śniegu trzeszczały, śnieg trzeszczał...

Do Gdańska przyjechał w połowie lipca z listami, półtora miesiąca spędził w siodle, zanim tu dotarł. To była daleka wyprawa, może nie najdalsza z tych, na które wyruszał, ale daleka. Na Wschodzie inny świat, lżej człowiekowi znosić wielkie...

Miał stary Jofka psa, a był to pies szczególny. Mówiono o nim Bury, bo taką miał sierść, ale Jofka nazywał go Migus, bo szybki był i sprytny. Ten pies znany był w całej okolicy, bo prócz zalet, które posiadają psy, odebrał również całkiem ...

Profesor trzy dni nie mógł jeść ani spać. Jak przekazać całej ludzkości, że znalazła się u kresu swojej drogi i czekała ją śmierć pewna i szybka? Czy miał do tego prawo? Mógł się przecież mylić. Anzelmus od ponad ćwierć wieku był wykładowcą...

Jego ojciec był dyplomowanym lekarzem. Swoją praktykę w Gdańsku prowadził przez dwadzieścia lat, wcześniej mieszkał w Toruniu. Na początku nie było mu łatwo, czuł się obco w wielkim, portowym mieście. Prócz dalekiego krewnego, który pozwolił mu u siebie zamie...

Prolog Ta stale zawężająca się przestrzeń, to najbardziej przeraża. Najpierw świat stojący otworem, zdawać by się mogło, nieskończony — pola, lasy, ulice miasta, wielki oddech, rower, ścieżki do pracy i z pracy, wielkość poranka i aksamitna cisza...

Wyjechaliśmy z miasta do miejsca, które przed laty głęboko zapadło nam w serca, aby lepiej słyszeć, aby zebrać w jedno, co było w nas rozproszone. Córka powróciła z pielgrzymki do Częstochowy, ja z synem z Podlasia, a żona dostała dwa dni upragnio...

Kiedy już przestały się modlić moje usta Kiedy już przestały się modlić moje usta, kiedy serce na pół złamane zalało się łzami, kiedy w smutku zamknąłem się jak w trumnie, wtedy Adonaj, Eloheinu powtarzała moja dusza, ona, co w głębi mojego ...

Przed kilkoma miesiącami straciłem pracę. Szefowałem jednemu z działów nowoczesnego koncernu prasowego, podlegało mi kilkudziesięciu ludzi. Odszedłem stamtąd, bo wiedziałem, że muszę. Tak po prostu, mimo że byłem bardzo lubiany. Zaczynałem biec za...

Pragnął być artystą, zajmować się malarstwem i grafiką. Wierzył, że przyszłość należeć będzie do niego. Terminował u kilku mistrzów, do niektórych wyjeżdżał za granicę kraju. Oni nauczyli go techniki i cierpliwości, natura zaś, jej nieustanne p...

W dniu, w którym przyszła na świat Berta, padał deszcz, nie wiało, nie było też specjalnie zimno. Krople deszczu tańczyły w powietrzu, wydzwaniały na parapetach, dachach, na czym tylko mogły, wesołe melodyjki, jedne drugim życząc dobrego lądowa...

Pastor Willem Maas przybył do plemienia Indian Matapejów w lipcu 1634 roku. Był już wtedy dojrzałym mężczyzną, tubylcy nazwali go Usta, bo bez przerwy się uśmiechał. Jego uśmiech, pogodny i szczery, potrafił czynić cuda. Kapitan Rik Permeke, właściciel krypy,...

Żegluga długo przebiegała pomyślnie. Dni były ciepłe jak na tę porę roku, a wiatry niosły okręt — chciałoby się powiedzieć — z błogosławieństwem Bożym, tak szybko jak tylko było można. Dobry humor nie opuszczał Assmusa Brouwera. Choroba morska, któr...