urodzona 20 marca 1951 r. w Poznaniu – prezes Fundacji „Domy Wspólnoty Chleb Życia”, przełożona polskiego oddziału katolickiej Wspólnoty Chleb Życia.
Rodzice nie troszczyli się o jej wychowanie religijne. Po zakończeniu nauki w szkole średniej zdecydowała się na studia biologii w Warszawie. Dopiero po ukończeniu uniwersytetu zaczęła interesować się katolicyzmem. Gdy zdecydowała się na życie konsekrowane, początkowo rozważała wstąpienie do benedyktynek, ale ostatecznie wybrała inne zgromadzenie.
W 1990 r. wstąpiła do Wspólnoty Chleb Życia, śluby wieczyste złożyła osiem lat później we Francji. Wspólnota Chleb Życia została rozwiązana przez biskupa diecezji Bayeux-Lisieux w 2015 roku.
We Wspólnocie „Chleb Życia” ceni sobie to, jak w nowatorski sposób pomaga ubogim. Domy tworzone przez zgromadzenie funkcjonują jak prawdziwe domostwa, w których wspólnie się żyje. Mieszkańcy razem jedzą, modlą się, pracują. Na miejscu otrzymują także pomoc medyczną i socjalną, szansę na wykształcenie i zdobycie zawodu. Drzwi każdego z domów otwarte są dla wszystkich.
Należąc do zgromadzenia pracowała jako sprzątaczka, nauczycielka, wspierała osoby niewidome, a od wielu lat towarzyszy także chorym, wykluczonym i bezdomnym w powrocie na należne im miejsce w społeczeństwie ceniącym równość jednostek. Prowadzi domy samotnych matek, noclegownie i dba o edukację dzieci z najuboższych rodzin.
Jest autorką książek poruszających tematykę dobra, cierpienia i hierarchii wartości w życiu człowieka. Nakładem Wydawnictwa W drodze ukazały się: Cerowanie świata (2015), Dobro jako choroba zakaźna (2016).
