była bezpośrednim świadkiem życia i świętości niezwykłej wspólnoty dominikanek rosyjskich, które wiele wycierpiały dla Chrystusa.
Z urodzenia Polka i łacińska katoliczka, w roku 1922 wraz z mężem przeszła na obrządek wschodni. Jej mąż Donat Nowicki stał się jednym z filarów parafii grekokatolickiej w Moskwie, przy której żyła wspólnota sióstr.
W roku 1923 władze rozbiły parafię, skazując na łagry lub zesłanie proboszcza, prawie wszystkie siostry oraz kilkoro parafian świeckich, w tym Donata Nowickiego, któremu wyznaczono 10 lat katorgi. W roku 1931 również Anatolia Nowicka została aresztowana za organizowanie pomocy zesłańcom i skazana na trzy lata zsyłki.
