Listy do Lwa

Listy do Lwa to książka niezwykła! Przenikają się w niej afrykańskie zwyczaje i zabobony, świat paryskich kloszardów i tajemnicza, zagubiona w czasie Galicja. Pełno w niej egzotycznych, dziwacznych postaci: stary mędrzec – pijaczyna Arthur, stuknięty kapitan Klepp, ojciec Topinambours, dobroduszny dziwak hrabia Ujejski – i oczywiście Karomenya, główny bohater, który prowadzi nas przez wszystkie przygody tej książki: polowanie na węże, wyrzucanie diabła, podróż do stolicy świata, ratowanie rudego kota czy straszenie przekupek na galicyjskim targowisku.

– To ty, Arthur? Można wiedzieć, po co ich tyle natłukłeś? Nie zjesz dziś przecież tego wszystkiego?! – z całą naiwnością próbowałem odciągnąć starego od tego miejsca, ale on przyjrzał mi się bez mrugnięcia okiem i powiedział:

– Posłuchaj, afrykański szczurze, i zapamiętaj: żmij nie jadam z powodów religijnych, a to co widzisz, to nic innego jak ciężka praca, która u nas, protestantów, poskramia żądze, osłabia nałogi i przynosi wreszcie, do diabła, trochę grosza.

Arthur wepchnął właśnie do słoika kolejnego węża, odchylił się i sięgnął po wysoką blaszankę. Nalał do słoika z wężem żółtej wody, popchnął palcem łeb z ruszającym się wciąż językiem i zakręcił wieczko.

– Idą jak woda – włożył do ust prymkę tytoniu i wytarł ręce w brudne portki – kupują je do szkół, na stół, do łóżka i pod choinkę. Wiesz, co to jest choinka? Nie wiesz, skąd masz wiedzieć.

fragment książki