urodzony 28 lutego 1943 w Starych Święcianach – polski były ksiądz katolicki diecezji warmińskiej, filozof żydowskiego pochodzenia, doktor filozofii, emerytowany pracownik naukowy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, pracownik Instytutu Jad Waszem w Jerozolimie, aktywny uczestnik dialogu chrześcijańsko-żydowskiego, 6 lutego 2019 roku porzucił stan kapłański i przyjął judaizm.
Urodził się w getcie koło Wilna jako syn Jakuba i Batii Wekslerów. Kilka dni przed likwidacją getta matka oddała go polskiej rodzinie Piotrowi i Emilii Waszkinelom. Przez nich został z wielką miłością wychowany jako Romuald Waszkinel. Jego biologiczny ojciec został zamordowany w obozie koncentracyjnym w Stutthofie, a matka i brat zginęli w Sobiborze.
W wieku 17 lat wstąpił do Warmińskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Olsztynie, gdzie w 1966 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W 1967 roku rozpoczął studia filozoficzne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jako doktor filozofii pracował w Katedrze Metafizyki KUL. W 2008 roku przeszedł na emeryturę.
W 1978 roku, po dwunastu latach od otrzymania święceń kapłańskich, dowiedział się o swoim żydowskim pochodzeniu. Do swojego imienia i nazwiska dodał imię i nazwisko swojego żydowskiego ojca: Jakub Weksler. W 1992 roku został przyjęty w Izraelu przez rodzeństwo ojca. Nie porzucił chrześcijaństwa i stanu kapłańskiego.
W 2009 roku wyjechał do Izraela. Przez rok żył w kibucu religijnym Sde Eliyahu przy granicy z Jordanią. Mieszka w Jerozolimie i pracuje w instytucie Jad Waszem jako archiwista.
1 września 1995 r. Piotr i Emilia Waszkinelowie zostali pośmiertnie odznaczeni medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
O Romualdzie Jakubie Wekslerze-Waszkinelu napisał Dariusz Rosiak: Człowiek o twardym karku. Historia księdza Romualda Jakuba Wekslera-Waszkinela (Czarne, 2013).
