urodzony 11 października 1961 r. w Poznaniu – polski filozof, historyk filozofii, profesor nauk humanistycznych.
Studiował filozofię na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w latach 1981-86, jego praca magisterska dotyczyła filozofii Thomasa Reida. W 1993 roku obronił doktorat, rozprawa nosiła tytuł Metafilozofia a metafizyka Charlesa Hartshorne’a. Dziesięć lat później habilitował się na podstawie książki Między monizmem a pluralizmem. Studium genezy i podstaw filozofii Johna Deweya. Uzyskała ona nagrodę Ministra Szkolnictwa Wyższego. Tytuł profesora nauk humanistycznych uzyskał 7 sierpnia 2012 roku na podstawie dorobku i książki Nauka, filozofia i życie. U podstaw myśli Williama Jamesa (Lublin: Wydawnictwo KUL 2011).
Główne obszary jego badań obejmują historię współczesnej filozofii amerykańskiej i brytyjskiej, zwłaszcza filozofii procesu, pragmatyzmu i neopragmatyzmu, a także filozofii analitycznej. Interesują go również zagadnienia związane z nowożytną filozofią brytyjską, zwłaszcza z brytyjskim empiryzmem i szkocką szkołą zdrowego rozsądku. Zajmuje się głównie zagadnieniami z zakresu historii: metafizyki, epistemologii, antropologii filozoficznej i filozofii religii.
W historii filozofii koncentruje się na koncepcjach poszczególnych filozofów ujętych od strony ich fundamentalnych wyborów, nie tylko w zakresie wąsko pojętej filozofii, ale także światopoglądu. Zgłębiając tę dziedzinę uważa, że niezwykle istotne jest życzliwe dla badanych myślicieli odtworzenie najistotniejszych wymiarów ich filozofii i zrozumienie doktrynalnego kontekstu powstawania głoszonych koncepcji.
Sam siebie określa przeciwnikiem skrajnie deterministycznej wizji rozwoju filozofii, uwzględniającą jedynie następowanie po sobie kolejnych nurtów i „izmów”. Zaznacza, że filozofowie jako wolni ludzie mogą kontynuować tradycję, z której się wywodzą, modyfikować ją lub odrzucać, rzadko jednak nie pozostawiali jakiegoś charakterystycznego dla siebie rysu. Odsłonięcie tego rysu uznaje za istotne dla badań w zakresie historii filozofii.
Dużą wagę przywiązuje do jasnego określania pojęć interpretacyjnych, które on i jego studenci stosują w badaniach (np. realizm-antyrealizm, monizm-pluralizm, naturalizm-antynaturalizm, relatywizm-absulutyzm). Uważa namysł nad ich znaczeniem za integralną część badań historyczno-filozoficznych.
Oprócz badań w zakresie historii filozofii interesuje go też filozofia religii, zwłaszcza spór teizmu z ateizmem oraz zagadnienie prawdziwości, uzasadniania i racjonalności przekonań religijnych w kontekście pluralizmu religijnego i światopoglądowego.
Nakładem Dominikańskiego Studium Filozofii i Teologii ukazała się jedna z jego licznych publikacji: Stare i nowe. Esej o roli jednostkowych podmiotów, zmiany i wątpienia w religii. Pozycja ta jest dostępna także w sklepie Wydawnictwa W drodze.
