(ur. 10 maja 1938 r. w Poznaniu, zm. 10 września 2022 r. we Wrocławiu) – polski historyk literatury polskiej i słowackiej, literatur zachodniosłowiańskich, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, zajmował się historią literatury polskiej XIX i XX wieku, dziejami literatur zachodniosłowiańskich oraz zjawiskami kulturowego pogranicza, był taternikiem.
W pracy naukowej prof. Jacek Kolbuszewski interesował się tematyką górską (tatrzańską) i żałobną (tanatologiczną).
Był znawcą i tłumaczem literatury łotewskiej. Wraz z bratem przełożył tragedię Rainisa Józef i jego bracia.
Z Tatrami stykał się od 1946 roku, a taternictwo aktywnie uprawiał w latach 1957-62. Przez szereg lat był sekretarzem zarządu Koła Wrocławskiego Klubu Wysokogórskiego. W latach 1973-2010 był członkiem komitetu redakcyjnego „Wierchów ” a od 1983 r. jego przewodniczącym. W latach 1993-2012 był przewodniczącym Rady Naukowej Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem.
Publikował w „Taterniku”.
Był jednym z najwybitniejszych badaczy tematyki tatrzańskiej. Do jego najważniejszych dzieł należą m.in. fundamentalne opracowanie Tatry w literaturze polskiej 1805–1939 (1984) oraz wydana w Bibliotece Narodowej antologia Tatry i górale w literaturze polskiej (1992).
Wydał też antologie: Czarny Szczyt; Proza taternicka lat 1904-1939 (1976), 32 wiersze o Morskim Oku (1978), Strofy o górach (1981). Redagował serię redakcji serię wydawniczą Góry – Literatura – Kultura, zainicjowaną w 1996 roku.
Natomiast zwieńczeniem jego kilkudziesięcioletnich badań nad cmentarzami i problematyką śmierci są książki: Wiersze z cmentarza (1985), monografia Cmentarze (1996), antologia polskich wierszy nagrobnych Co mnie dzisiaj, jutro tobie (1996) oraz praca poświęcona współczesnemu nekrologowi prasowemu Z głębokim żalem… (1997).
Profesor Kolbuszewski był wielokrotnie nagradzany za swoją działalność naukową. Otrzymał m.in. Nagrodę Ministra nauki i Szkolnictwa Wyższego (sześciokrotnie), Nagrodę Miasta Wrocławia (1990), Nagrodę i medal im. Zygmunta Glogera (1997), Nagrodę Porozumienia Wydawców Książek Historycznych (1996) oraz Literacką Nagrodę „Wierchów” (2012).
