(ur. 345 r. w Iborze, obecnie północna Turcja – zm. 399 r.) – mnich pontyjski, teolog, mistyk, jeden z najznamienitszych ojców pustyni.
Był pierwszym mnichem, który poddał doświadczenie eremity systematycznej i wnikliwej refleksji teologicznej. Jego uwagi na ten temat nie tracą aktualności, będąc cennym źródłem do badań nad duchowością anachoretów.
Ewagriusz stał się ascetą, ale jako filozof był pod wielkim wpływem neoplatoników, co widać w jego koncepcji bóstwa.
Według Ewagriusza nauki mistyczne winny mieć charakter zarówno praktyczny, jak i teoretyczny.
Do najważniejszych dzieł Ewagriusza z Pontu należą: O praktyce ascetycznej, Gnostyk, Rozdziały gnostyckie, O modlitwie, O ośmiu duchach zła, Komentarz do Modlitwy Pańskiej, Pouczenia dla mnichów, Listy.
Kościoły wschodnie uznają Ewagriusza za świętego, a Kościół Ormiański wspomina go 11 stycznia.
