„Pontyfikat na czasy zamętu” w mediach

„Pontyfikat na czasy zamętu” w mediach

Bez wątpienia najnowsza książka o. Macieja Zięby OP jest lekturą obowiązkową i niezwykle potrzebną, ponieważ ukazuje mądrość i aktualność nauczania św. Jana Pawła II także dziś, ponad 15 lat po jego śmierci.

W mediach ukazało się wiele wzmianek na jej temat. Oto niektóre z nich:

Na stronie Katolickiej Agencji Informacyjnej pojawił się artykuł Ukazała się nowa książka o. Macieja Zięby OP Pontyfikat na czasy zamętu:

Należy w istotny sposób zmienić sposób narracji o papieżu i jego dokonaniach – postuluje w swojej najnowszej książce „Pontyfikat na czasy zamętu” o. Maciej Zięba OP. Znany duszpasterz, teolog, filozof i publicysta podkreśla, że „bez mądrego, opartego na faktach, przekazywania wiedzy o pontyfikacie Jana Pawła II fałszywe klisze z czasem zapełnią mózgi kolejnej generacji wchodzących w dorosłość obywateli III RP”. Publikacja ukazała się nakładem Wydawnictwa W drodze.


Pełna wersja tekstu dostępna jest na stronie: ekai.pl

Na stronie KAI ukazał się także wpis O. Zięba: Jan Paweł II nadal ma nam dużo do powiedzenia autorstwa Pawła Bielińskiego:

Jan Paweł II nadal ma nam dużo do powiedzenia – przekonuje w 42. rocznicę inauguracji jego pontyfikatu o. Maciej Zięba OP, prezes Instytutu Tertio Millennio w Krakowie. W wydanej właśnie książce Pontyfikat na czasy zamętu. Jan Paweł II wobec wyzwań Kościoła i świata ukazuje on aktualność przesłania papieża Polaka w naszych czasach.

KAI: Ciągle słyszymy w Polsce „Gombrowiczowską” frazę, że „Jan Paweł II wielkim papieżem był”. Jak młodemu pokoleniu, które już go nie pamięta, wyjaśniłby Ojciec „dlaczego”?

– Mamy dużo patosu, frazesów i dużo lukru, a mało koncepcji jak podjąć wizję Jana Pawła II, więc młodzi czują się bombardowani czymś, co raczej blokuje myślenie, a nie rozwija oraz pomaga. Dlatego utworzyli neologizm „odjaniepawlać”, co smutno świadczy o porażce starszego pokolenia. Prof. Stanisław Krajewski słusznie niedawno zauważył, że wszyscy w Kościele w Polsce, bez względu na poglądy, powołują się na nauczanie Jana Pawła II, przez co traci ono na znaczeniu. Każde poglądy staramy się usprawiedliwić i „podeprzeć” Janem Pawłem II. Młodzi nie dostają czegoś twórczego, tylko same ogólniki, że „Jan Paweł II wielkim papieżem był”.

Przede wszystkim nastąpiła w Kościele epokowa zmiana w postaci obrony praw człowieka na całym świecie. Wcześniej, z powodu urazów historycznych, od czasów rewolucji francuskiej Kościół nieufnie podchodził do idei praw człowieka. A dla Jana Pawła II, w oparciu o polskie doświadczenia, prawa człowieka wyraźnie wynikały z kultury chrześcijańskiej, z Ewangelii. Doktrynę praw człowieka opracowały: szkoła krakowska w XV wieku i szkoła w Salamance w XVI wieku. I on tę doktrynę zaczął urzeczywistniać na całym świecie. Za jego pontyfikatu Kościół stał się największym obrońcą praw człowieka. To było zupełnie nowe…

Pełna wersja tekstu dostępna jest na stronie: ekai.pl

Maciej Zięba OP wypowiedział się na stronie wydawnictwa Więź w artykule Jan Paweł II, pedofilia i zasada nieoznaczoności:

Podstawowy dylemat Jana Pawła II na początku jego pontyfikatu brzmiał: albo deitalianizacja i głęboka reforma watykańskich struktur, albo inne najważniejsze kluczowe wyzwania. Wybrał to drugie: pracę nad odbudowywaniem zagrożeniem jedności Kościoła oraz obronę praw człowieka na skalę światową…


Pełna wersja tekstu dostępna jest na stronie: wiez.com.pl

Fragment książki został zamieszczony na stronie deon.pl w artykule Maciej Zięba OP: 10 papieskich lekcji w tym trudnym czasie:

Przyszłość nie rysuje się w jasnych barwach. Nasz kraj stoi wobec poważnych problemów, a Kościół stracił na wiarygodności. Jak w tym czasie może nam pomóc Jan Paweł II?

Nasz kraj stoi wobec poważnych problemów wewnętrznych i międzynarodowych. Przyszłość świata nie tylko z powodów pandemii nie rysuje się w jasnych barwach. Kościół w Polsce – który tak stracił na wiarygodności – stoi wobec bardzo poważnych wyzwań. I naprawdę potrzebujemy odnowy duchowej i odbudowy polifonicznej wspólnoty, wyzwolenia pokładów dobrej energii w sercach milionów Polaków. Wymaga to modlitwy i odnowy liturgii oraz pogłębienia formacji i nowych, rozlicznych społecznych zaangażowań inspirowanych przez wiarę. Wobec otaczających nas niewesołych realiów brzmi to może jak naiwne wishful thinking, ale innej drogi po prostu nie ma.


Pełna wersja tekstu dostępna jest na stronie: deon.pl

Na tym samym serwisie zamieszczony został kolejny fragment książki, tym razem pod tytułem Maciej Zięba OP: dlaczego się odjaniepawla?:

Dlaczego wśród polskiej młodzieży zrobiło niedawno karierę słowo „odjaniepawlać”, które choć nie ma wydźwięku stricte antyklerykalnego, to jest wyraźnie pejoratywne?

„Odjaniepawlać” oznacza bowiem robić rzeczy bez sensu, które są dziwaczne i niekiedy utrudniają innym ludziom życie. Niestety, jest to słowo oskarżenie. Oskarżenie świata dorosłych: rządów i samorządów, kleru: od biskupów po wikarych i katechetów (w tej grupie zapewne wina jest największa), nauczycieli i pracowników mediów, polityków (zwłaszcza katolickich) oraz wszystkich katolickich zrzeszeń i organizacji.

Owszem, można replikować – nie warto się słowotwórstwem młodzieży nadmiernie przejmować. Młodzi od zawsze buntują się wobec świata dorosłych, często bywają jednostronni w swoich sądach i potrafią je złośliwie wyrażać. To prawda. Ale trzeba też zarazem pamiętać, że młodzież jest szczególnie wyczulona na wszelkie formy sztuczności, fasadowości czy hipokryzji, że niezmiernie inteligentnie wyczuwa rozbieżność między warstwą słów i deklaracji, a realiami życia…

Pełna wersja tekstu dostępna jest na stronie: deon.pl

Internetowy Dziennik Katolicki, 8 października 2020 r. opisał książkę Macieja Zięby OP – recenzja ta została zatytułowana Pontyfikat na czasy zamętu. Jan Paweł II wobec wyzwań Kościoła i świata – książka o. Zięby, :

Wiele wątków nauczania Jana Pawła II jest obecnie jeszcze aktualniejszych niż było to 15 lat temu, gdy Papież odszedł z tego świata. Niestety, z biegiem lat myśl Jana Pawła II jest coraz mocniej zapomniana. Maciej Zięba OP, jako znawca katolickiej nauki społecznej i nauczania Jana Pawła II, zatroskany o losy Polski i Kościoła w naszej ojczyźnie, postanowił przypomnieć najważniejsze i uniwersalne lekcje głoszone przez Papieża z Polski. Chce tym samym otworzyć na nowo debatę na temat tego, co ważne i aktualne w nauczaniu wielkiego Papieża, by rozpocząć skuteczny proces odnowy Kościoła, a także proces odbudowy życia społecznego w naszej ojczyźnie.

– Moim celem jest ukazanie aktualności przesłania Jana Pawła II, by dopomóc w rozumieniu chrześcijańskiego powołania, Kościoła i świata. Ale aby to uczynić, trzeba też zrozumieć jego pontyfikat. I o tym jest ta książka. Nie unikam zarzutów stawianych Papieżowi, związanych z tematyką gender, wadliwych nominacji czy pedofilii, jednak koncentruję się na priorytetach i tym, co ukształtowało Jana Pawła II. Dlatego wiele jest na tych stronach o Polsce – pisze Maciej Zięba OP we wstępie.

Dominikanin wskazuje korzenie dzisiejszych przemian oraz wyzwania, które stoją przed Kościołem i światem. Koncentruje się na tym, co najistotniejsze w pontyfikacie Jana Pawła II, tj. na priorytetach jego posługi oraz na tym, co go ukształtowało. Pamiętamy dobrze inauguracyjne przemówienie Papieża – „Przybyłem z dalekiego kraju”. Dlatego na wielu kartach tej książki jest mowa właśnie o Polsce, o doświadczaniu przez Karola Wojtyłę polskiej tradycji i historii oraz o ich interpretacji. Ale przede wszystkim książka ta mówi o dzisiejszych wyzwaniach stojących przed Kościołem i światem Zachodu.

Alicja Dec z Radio Emaus przeprowadziła rozmowę z autorem Pontyfikatu na czasy zamętu w audycji Książki poświęcone:

Czy nauczanie Jana Pawła II jest wciąż aktualne? Jakie dzieła i przesłanie zostało nam po pontyfikacie papieża Polaka? Czy łatwo je zrozumieć, nawet po tylu latach? O Karolu Wojtyle w książce „Pontyfikat na czasy zamętu. Jan Paweł II wobec wyzwań Kościoła i świata” rozmawiamy z Maciejem Ziębą OP – polskim dominikaninem, teologiem, filozofem, publicystą, znawcą nauczania społecznego Kościoła, popularyzatorem myśli Jana Pawła II, założycielem Instytutu Tertio Millennio, byłym Prowincjałem Polskiej Prowincji Dominikanów.

Rozmowa dostępna jest na stronie: radioemaus.pl

Autor książki napisał także artykuł pt. Maciej Zięba OP: Polska – nauczycielka wolności dla serwisu Teologia Polityczna:

Szczególna wrażliwość na historię, która cechuje papieża Polaka, nie jest żadną miarą wpisywaniem Boga w ludzkie dzieje, ale krystalicznie czystą teologiczną interpretacją historii. Jeżeli bowiem zdarzało się w polskiej tradycji i kulturze, że brał w niej górę pierwiastek narodowy, owocowało to zwykle elementami mesjanizmu i mitologizowania historii. U Karola Wojtyły mamy do czynienia z procesem niejako odwrotnym, to poziom teologiczny rozświetla poziom egzystencji ludów i narodów –

pisze Maciej Zięba OP w wydanej właśnie nakładem Wydawnictwa W Drodze książce Pontyfikat na czasy zamętu. Jan Paweł II wobec wyzwań Kościoła i świata.

Jeżeli chciałbym poszukiwać przyczyn tego, że młody chłopak z prowincjonalnych Wadowic (w czasie jego młodości działało w nich jedno gimnazjum i liczyły ok. 8 tys. mieszkańców), z leżącej na obrzeżach Zachodu młodziutkiej II RP nie pogubił się w globalnym zamęcie XX stulecia i udało mu się uniknąć najprzeróżniejszych duchowych pułapek, wręcz przeciwnie, zdołał w twórczy sposób podejść do kościelnych i światowych uwikłań, to odpowiedź może być tylko jedna – silna wiara, wiara budowana od wczesnego dzieciństwa. Ale jest to tylko fragment prawidłowej odpowiedzi, bo jej integralną częścią jest też kultura. To wiara bardzo silnie zakorzeniona w kulturze i wyrażająca się poprzez kulturę. Wedle Karola Wojtyły jest to niezwykle istotny element w budowaniu duchowej dojrzałości. Jak bowiem z mocą napisze na początku swego pontyfikatu: „Synteza kultury i wiary jest wymaganiem nie tylko kultury, lecz także wiary… Wiara, która nie staje się kulturą, jest wiarą nie w pełni przyjętą, nie w całości przemyślaną, nie przeżytą wiernie”. A kulturą, w której dojrzewała wiara młodego Wojtyły, była twórczo interpretowana polska tradycja.   

Dlatego kolejnym celem tych rozważań jest ukazanie zarysu polskiego doświadczenia oraz interpretacji naszej kultury i historii, które kształtowały myślenie o wolności i prawach człowieka u Jana Pawła II, próba zilustrowania, w jak istotny sposób w życiu Karola Wojtyły Polonia magistra libertatis est (Polska jest nauczycielką wolności). Wpływ polskości na pontyfikat Jana Pawła II był oczywiście znacznie bogatszy i szerszy. Dość wspomnieć maryjny rys polskiej pobożności, umiłowanie różańca i tradycyjne nabożeństwa majowe oraz czerwcowe czy kalwaryjskie dróżki, które głęboko naznaczyły doświadczenie wiary polskiego papieża. Wspomnijmy także jego doświadczenie ciężkiej fizycznej pracy, które zawrze i w poemacie Kamieniołom, i w Osobie i czynie, a które potem znajdzie swój wyraz w encyklice Laborem exercens, czy też rozbudowane doświadczenie duszpasterskie dotyczące sakramentu małżeństwa, które w artystyczny sposób zostanie przedstawione w dramacie Przed sklepem jubilera, w sposób filozoficzny w książce Miłość i odpowiedzialność, a potem stanie się bardzo ważną papieską inspiracją w wielu tekstach dotyczących rodziny, co najpełniej wyrazi się w tworzącym fundamenty pod nowatorską „teologię ciała” studium Mężczyzną i niewiastą stworzył ich. Dodajmy do tego niesłychanie głęboką znajomość polskiej kultury i tradycji, umiłowanie poezji i dramatu, które niezwykle mocno ukształtowały duchowość, a także umysł Karola Wojtyły i znacząco wpłynęły na jego magisterium pontificium…   


Pełna wersja tekstu dostępna jest na stronie: teologiapolityczna.pl

Wojciech Świątkiewicz opisał książkę w recenzji pt. Przesłanie wciąż aktualne:

W przeddzień 42. rocznicy wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową ukazała się książka dominikanina o. Macieja Zięby – Pontyfikat na czasy zamętu.

„Celem tej książki jest ukazanie aktualności przesłania Jana Pawła II. Pokazanie, że jego postawa, myślenie oraz działania także dziś mogą wiele nam pomóc w rozumieniu chrześcijańskiego powołania oraz Kościoła i świata” – pisze we wstępie autor.

O. Maciej Zięba (1954), były działacz opozycji demokratycznej, od 1981 r. w zakonie dominikanów, był dyrektorem wydawnictwa „W drodze”, założycielem Instytutu Tertio Millennio, a w latach 1998–2006 był prowincjałem dominikanów.

Autor ukazuje pontyfikat na tle ówczesnych wydarzeń na świecie i w Kościele. Na swój własny pożytek, ale z pewnością i czytelników, spisał dziesięć konkretnych lekcji, których udzielił nam Jan Paweł II. Dotyczą one modlitwy, bezinteresownego daru z siebie, postawy człowieka sumienia, rodziny, chrześcijańskiego feminizmu, ekologii, współczesnych areopagów, demokracji i gospodarki na gruncie wartości, Kościoła otwartego i mądrego patriotyzmu. Autor prostuje też wiele fałszywych opinii o Janie Pawle II. Opierając się na konkretnych przykładach, wskazuje, że papież Wojtyła nie bagatelizował problemu pedofilii i stanowczo reagował na nadużycia w Kościele. Jeśli był przeciwny tzw. teologii wyzwolenia, to w tym sensie, że był przeciwny marksistowskiej teorii walki klas i używania terroru dla osiągnięcia celu. Jego wizja teologii wyzwolenia opierała się na solidarności z uciskanymi oraz walce o ich godność bez użycia przemocy. O. Zięba zwraca uwagę, że żaden następca Piotra nie podnosił tak mocno „kwestii kobiecej”; najsłabszym ogniwem w walce z pedofilią był przepływ wiarygodnych informacji i polityka personalna agend Stolicy Apostolskiej. Wiele miejsca poświęca też głoszonej przez papieża, słowem i postawą, Ewangelii cierpienia…


Pełna wersja recenzji dostępna jest na stronie: idziemy.pl

W artykule Przesłanie wciąż aktualne z dnia 25.10.2020 r. w tygodniku „Idziemy” pojawiła się recenzja książki Macieja Zięby OP:

W przeddzień 42. rocz­nicy wyboru kard. Ka­rola Wojtyły na Stolicę Piotrową ukazała się książka dominikanina o. Macieja Zięby Pontyfikat na czasy zamętu.

Celem tej książ­ki jest ukazanie aktualno­ści przesłania Jana Pawła II. Pokazanie, że jego postawa, myślenie oraz działania tak­że dziś mogą wiele nam po­móc w rozumieniu chrześci­jańskiego powołania oraz Kościoła i świata – pisze we wstępie autor.

O. Maciej Zięba (1954), były działacz opozycji de­mokratycznej, od 1981 r. w zakonie dominikanów, był dyrektorem Wydawnic­twa W drodze, założycie­lem Instytutu Tertio Millennio, a w latach 1998-2006 był prowincjałem dominikanów.

Autor ukazuje pontyfi­kat na tle ówczesnych wyda­rzeń na świecie i w Kościele. Na swój własny pożytek, ale z pewnością i czytelni­ków, spisał dziesięć konkret­nych lekcji, których udzielił nam Jan Paweł II. Dotyczą one modlitwy, bezinteresow­nego daru z siebie, postawy człowieka sumienia, rodzi­ny, chrześcijańskiego femini­zmu, ekologii, współczesnych areopagów, demokracji i go­spodarki na gruncie war­tości. Kościoła otwartego i mądrego patriotyzmu. Au­tor prostuje też wiele fałszy­wych opinii o Janie Pawle II. Opierając się na konkret­nych przykładach, wskazuje, że papież Wojtyła nie baga­telizował problemu pedofi­lii i stanowczo reagował na nadużycia w Kościele. Jeśli był przeciwny tzw. teologii wyzwolenia, to w tym sen­sie, że był przeciwny mark­sistowskiej teorii walki klas i używania terroru dla osią­gnięcia celu. Jego wizja teologii wyzwolenia opierała się na solidarności z uciskany­mi oraz walce o ich godność bez użycia przemocy. O. Zię­ba zwraca uwagę, że żaden następca Piotra nie podnosił tak mocno „kwestii kobie­cej”; najsłabszym ogniwem w walce z pedofilią był przepływ wiarygodnych infor­macji i polityka personalna agend Stolicy Apostolskiej. Wiele miejsca poświęca też głoszonej przez papieża, sło­wem i postawą, Ewangelii cierpienia.

Książka dedykowana jest „pamięci Tadeusza Mazo­wieckiego i Jacka Woźniakowskiego – wspaniałych przyjaciół, którzy uczyli mnie nawigować po Kościele i świecie”. Częste cytaty z by­łego premiera i redaktora „Więzi” świadczą o tym, że autor jest wciąż zafascynowa­ny jego postacią.

Po lekturze książki za­stanawia mnie jedynie ty­tuł: Pontyfikat na czasy zamętu. Jeśli za pontyfi­katu Jana Pawła II był czas zamętu, to co powiedzieć choćby o drodze synodal­nej podjętej przez Kościół w Niemczech?

Tygodnik „Idziemy” objął patronat nad książką.

o. Maciej Zięba: McCarric to człowiek wyjątkowej hipokryzji i dwulicowości, 19 listopada 2020 r.

„Chciałem przypomnieć w jakim trudnym czasie zamętu Karol Wojtyła obejmował tę funkcję. To był trudny i ważny czas dla Kościoła. Czas pękania starego i tworzenia się nowego świata. Książka ma pomóc zrozumieć jak aktualne i bieżące jest nauczanie Jana Pawła II” – powiedział w Poranku „Siódma9” o. Maciej Zięba, autor książki Pontyfikat na czasy zamętu. Jan Paweł II wobec wyzwań Kościoła i świata”.

O. Maciej Zięba zaznaczył, że nie jest to gruba książka. „Ludzie dziś nie czytają grubych książek. Wszędzie daję przypisy. Można zawsze pogrzebać, poczytać w internecie, pójść do źródeł, pójść szerzej, pójść dalej” – powiedział.

Zapytany przez Marcina Fijołka o opublikowany przez Watykan raport dotyczący kard. Theodore’a McCarricka, na którym ciążą poważne zarzuty, odpowiedział: „To bardzo trudna i bardzo ciekawa lektura. Struktury watykańskie były bardzo nieskuteczne. Pracowały bardzo szeroko. Oficjalne oskarżenie kardynała McCarrica o zachowania homoseksualne z dorosłymi wpłynęły ponad rok po śmierci Jana Pawła II. Oskarżenie o pedofilię wpłynęło 12 lat po śmierci. Do tego czasu były tylko różnego typu pogłoski. Jan Paweł II zdecydował się na bardzo wnikliwe badanie tych pogłosek. McCarrick otrzymał wiele listów pochwalnych. Był utalentowany, elokwentny, zwiódł administrację watykańską. Współpracował z kolejnymi administracjami amerykańskimi: z Goergiem Bushem, Billem Clintonem, Barackiem Obamą. Bush oświadczył publicznie, że jest dumny, że może go nazwać swoim przyjacielem. Służby amerykańskie też się zwiodły. Media amerykańskie bardzo mocno tępiły pedofilię a MacCarirca zostawiały w spokoju. On był dla nich źródłem informacji. Walczył w obronie dzieci i był dyżurnym herosem. To jest człowiek wyjątkowej hipokryzji, wyjątkowej dwulicowości, że to się w głowie nie mieści” – ocenił.

Dominikanin podkreślił, że kiedy papież otrzymał list z pogłoskami od kardynała Nowego Jorku O’Connora, którego bardzo cenił, wszczyna śledztwo. „Czterech biskupów dostaje zadanie opisania dokładnie wszystkich informacji. Trzech z nich zataja swoją czarną wiedzę. Te świadectwa wracają do Watykanu. Wszyscy mają informacje ale duch korporacyjny zwycięża” – dodał.

Ojciec Zięba wyraził ubolewanie z powodu oskarżeń Jana Pawła II o rzekome tuszowanie pedofilii. „To co w tej chwili wyprawiają media to jest fałsz i kłamstwo. Kto przeczyta moją małą książeczkę to może zobaczyć wielkość i aktualność tego pontyfikatu. Są tam mądre drogowskazy: jak się nawracać, jak sakramentalnie budować więź z Panem Bogiem, jak być sensownie Polakiem, jak rozwiązywać problemy…”.

Książka ukazała się nakładem wydawnictwa W Drodze.


Zapraszamy do wysłuchania całej rozmowy: siodma9.pl

Nie potrzeba pomników z kamienia – 10 lekcji Jana Pawła II:

O. MACIEJ ZIĘBA OP | Dlaczego wśród polskiej młodzieży zrobiło niedawno karierę słowo „odjaniepawlać”, które choć nie ma wydźwięku stricte antyklerykalnego, to jest wyraźnie pejoratywne? „Odjaniepawlać” oznacza bowiem robić rzeczy bez sensu, które są dziwaczne i niekiedy utrudniają innym ludziom życie. Niestety, jest to słowo oskarżenie. Oskarżenie świata dorosłych: rządów i samorządów, kleru: od biskupów po wikarych i katechetów (w tej grupie zapewne wina jest największa), nauczycieli i pracowników mediów, polityków (zwłaszcza katolickich) oraz wszystkich katolickich zrzeszeń i organizacji…

Pełna wersja tekstu dostępna jest na stronie: dorzeczy.pl

Lektura na czas zamętu, 22 listopada 2020 r., Andrzej Crajewski:

To wyjątkowa książka. Gdy świętość i wielkość Jana Pawła jest atakowana i podważana, o. Maciej Zięba proponuje powrót do najważniejszych myśli i dokonań papieża.

Robi to w głębokim prze­konaniu, że obrona prawdy o tym pontyfika­cie jest nie tylko kwestią wierności osobie i nauczaniu papieża, ale obroną ważnego ba­stionu polskiego katolicyzmu. Najważniejszym walorem tej pisanej w ostatnim czasie książki jest zwrócenie uwagi na aktualność dziedzictwa Jana Pawła II. Od dawna zamknięty w kręgu pomników oraz kilku stale przywoływanych cytatów papież przestał animować na­szą aktywność. Ojciec Maciej konstatuje ze smutkiem, że nie poszukuje się już w jego dorob­ku intelektualnym odpowiedzi na pytania i rozterki współczesności. W swych rozważaniach nie ucieka od tematów kontro­wersyjnych, m.in. obszernie przypominając stosunek Jana Pawła II do pedofilii oraz opisu­jąc podjęte przez niego działa­nia, sprowadzające się do mak­symy wyłożonej w czerwcu 1993 r. w liście do amerykań­skich biskupów: „Zero toleran­cji dla pedofilii”. Inną sprawą jest, jak często to wezwanie było lekceważone w różnych Kościołach partykularnych, czego przykładem są afery, z którymi musieli się borykać jego następcy. Ojciec Maciej ma tego świadomość. W rozdziale „Cienie pontyfikatu” pokazuje obszary, w których Jan Paweł II nie odniósł sukcesów. Siła za­stanych struktur okazała się silniejsza aniżeli papieska wola zmian. Nie usprawiedliwia też jego błędów personalnych, cho­ciaż najbardziej nieudane no­minacje pokazuje w szerszym kontekście. Przypomina, że spo­śród 231 mianowanych przez niego kardynałów tylko dwóch: Hans Hermann Groer i Thodore McCarrick – okazało się zdrajcami swego powołania, niegodnymi tej funkcji, jeden zaś (Bernard Law) hipokrytą i oportunista.

Współczesnym autor daje jedną radę: nie budujmy już kolejnych pomników, ale pró­bujmy papieża odczytywać na nowo. Ma to znaczenie zwłasz­cza w przypadku pokolenia, które Jana Pawła II nigdy nie znało, a jego dorobek przyswaja za pośrednictwem karykatu­ralnych klisz współczesnych mediów, najczęściej nieżyczli­wych wobec jego pontyfikatu. Wszystkim proponuje powtór­kę z dziesięciu lekcji, które zo­stawił nam Jan Paweł II. Warto je przemyśleć i próbować re­alizować.

Tekst ukazał się na łamach tygodnika „Gość Niedzielny”.

„Gościem Dnia” Radia Nadzieja był ojciec Maciej Zięba, filozof i teolog, auto książki Pontyfikat na czasy zamętu. Jan Paweł II wobec wyzwań Kościoła i świata. Rozmowę przeprowadziła Anna Czytowska. 

Ojciec Zięba w swojej książce pisze, że należy zmienić sposób narracji o Janie Pawle II i jego dokonaniach. 

Zmienić to znaczy po prostu poznać, poczytać, starać się zrozumieć. A teraz w szczególności. Książka wyszła w bardzo burzliwym okresie. Z jednej strony się zdarza takie mnóstwo placów, ulic, pomników bez głębszej refleksji. A z drugiej strony właśnie teraz drobny atak na biografię Jana Pawła. Więc tym bardziej trzeba przeczytać głębiej i wiedzieć, że to właśnie ataki, które się odbywają są oparte nie na faktach, a na emocjach, albo na wrogości.

Wywiad dostępny jest na stronie: wzasiegu.pl

Radio Nadzieja, grudzień 2020 r.

Pontyfikat na czasy zamętu:

Niewielu sięga po nauczanie papie­ża, a centra krzewienia jego myśli przypominają muzea z zakurzo­nymi eksponatami – jakby intensywność ponagleń „santo subito!” była iskrą na ściernisku, która gwałtownie rozkwitła płomieniem i równie szybko zgasła. W dorosłość wchodzi pokolenie, dla któ­rego „papież z dalekiego kraju” stanowi co najwyżej kronikarskie wspomnienie, mglisty cień przeszłości. Nic wiec dziw­nego, że tak łatwo je dziś zmanipulować, wmówić wyssane z palca tezy o „papieżu -obrońcy pedofili”, zdeprecjonować postać najwybitniejszego Polaka, jaki kiedy­kolwiek się narodził. Poza tym – zemsta diabelska… Wiele ścieżek św. Jan Paweł II mu pokrzyżował. Nie udało się go zabić fizycznie, trzeba spróbować zabić pamięć. Zły duch tak łatwo nie odpuszcza… W tym kontekście warta szczególnej

uwagi jest niewielka książeczka autor­stwa o. Macieja Zięby pt. „Pontyfikat na czasy zamętu. Jan Paweł II wobec wyzwań Kościoła i świata”. Dominika­nin jeszcze raz analizuje wielki pon­tyfikat papieża z Polski, pokazując, iż aktualność nauczania Jana Pawła II nie skończyła się z jego odejściem. Możemy spojrzeć na minione dziesięciolecie bar­dziej krytycznie, całościowo, przeana­lizować decyzje papieskie w kontekście procesów społecznych i kulturowych, jakie stanowiły bez wątpienia tło wyda­rzeń. Nie zawsze wszystko było wyraź­nie dostrzegalne z bliskiej perspektywy – dziś wiemy więcej…

Pełna wersja tekstu dostępna jest w gazecie „Echo Katolickie”, 3 grudnia 2020 r.

Dziesięć lekcji, kilka pytań, Andrzej Macura:

Zmarły kilka dni temu o. Maciej Zięba OP w wydanej jesienią zeszłego roku książce Pontyfikat na czasy zamętu. Jan Paweł II wobec wyzwań Kościoła i świata (W drodze, Poznań 2020) przedstawił między innymi swoich prywatnych 10 lekcji płynących dla niego z nauczania i szerzej, całego stylu życia świętego Jana Pawła II. Czemu tylko 10? Albo czemu aż 10? Nie wiem. Jako że sam mam jednak kłopot z sensowną syntezą tego, czego uczył Jan Paweł II, nie mam nic przeciwko temu, gdy ktoś, choćby i na własny użytek, robi coś takiego dla mnie. Czytając o tych lekcjach miałem wrażenie, że odmłodniałem. To znaczy przypomniały mi coś co 20 lat temu wydawało mi się samo przez się oczywiste. Dziś… Nie to, że zapomniałem. Po prostu, w powodzi różnych słów, świętych i bardziej świętych racji dawne wskazania Jana Pawła II i cały jego styl pokrył kurz. Dobrze, że o. Zięba znów wydobył dla nas ich piękno. Może na tych punktach można by oprzeć jakiś program nawrócenia Kościoła? Chciałbym jednak też zwrócić uwagę na pewne niebezpieczeństwa, jakie grożą nam, gdy hasła zamieniamy w slogany…

Pełne wersje pogłębionych recenzji dostępne są pod linkami:

kosciol.wiara.pl
kosciol.wiara.pl

Miał listy od papieża, ale ich nie publikował, choć tylu innych to robiło:

Ostatnią próbę ukazania sedna – i wielkości – czasów Jana Pawła II podjął o. Zięba we wspomnianej już książce Pontyfikat na czasy zamętu. Podjął się tam merytorycznej obrony Jana Pawła II w tych punktach, w których go jesienią światowe media zaatakowały – to kwestie pedofilii czy zarządzania watykańską biurokracją. Ale pokazał też wciąż niepodjęte tezy jego nauczania. I podzielił się z czytelnikami piękną deklaracją. „Na swój własny użytek spisałem sobie dziesięć takich konkretnych lekcji, których udzielił nam Jan Paweł II. Są to: 1. modlitwa i kontemplacja, 2. życie jako bezinteresowny dar z samego siebie, 3. wezwanie, aby być człowiekiem sumienia, 4. rodzina, która jest »najważniejszym i podstawowym miejscem kształtowania naszego człowieczeństwa«, 5. chrześcijański feminizm, w którym »ważne jest docenienie piękna, wagi i znaczenia małżeństwa oraz macierzyństwa«, 6. ekologia, zwłaszcza »ludzka”, gdyż »nadmierny konsumpcjonizm, chciwość, brutalny stosunek do przyrody oraz wyzysk, mają swoje korzenie w ludzkim sercu«, 7. współczesne areopagi, w których »powinno być obecne kompetentne, twórcze i wyraziste chrześcijańskie świadectwo«. Wspaniałą tego ilustracją były seminaria w Castel Gandolfo, 8. demokracja i gospodarka na gruncie wartości, 9. Kościół otwarty, bo »Kościół zamknięty zdradza swoją misję, zamienia się w skansen, staje się karykatura katolickości«, 10. mądry patriotyzm”…

Pełna wersja tekstu dostępna jest na stronie: tygodnik.tvp.pl

Produkt dodany do koszyka

Zobacz koszyk Kontynuuj zakupy

Polecane przez W drodze