Ta duchowa rozmowa dominikanina bpa Łuczoka na temat podejmowania codziennych decyzji cieszy się sporym zainteresowaniem czytelników i mediów. Oto niektóre wzmianki i recenzje na jej temat.
dorzeczy.pl, Teodycea w innym świecie:
Nie słyszeliście milczących jego kroków? Zbliża się. Zbliża, nieustannie się zbliża. Co chwila, co wieki, co dzień i co noc się zbliża, zbliża, nieustannie się zbliża. Dusza ma niejedną na rozmaitą modłę wyśpiewała pieśń, atoli wszystkie jej dźwięki w jednej łączyły się nucie: Zbliża się, zbliża, nieustannie się zbliża.
Artykuł jest fragmentem książki bp. Mikołaja Łuczoka OP „Czas dla duszy. W poszukiwaniu prawdy”, która ukazała się nakładem Wydawnictwa W drodze. Tekst publikujemy za uprzejmą zgodą Wydawcy.
W woniejących dniach słonecznego kwietnia leśną się zbliża ścieżyną, zbliża, nieustannie się zbliża. W deszczowych mgławicach nocy lipcowych, zbliża się na grzmiącym rydwanie obłoków. Zbliża się, nieustannie się zbliża. W trosce po trosce jego te kroki uciskają me serce, a złoty blask jego stóp zapala mą radości…
Obszerniejszy fragment tekstu dostępny jest na stronie: dorzeczy.pl
miesięcznik „W drodze” (nr 4/2021), Magdalena Kaniewska, Prosta Prawda:
Lubię prostotę. Dlatego ta książka zachwyciła i pochłonęła mnie od pierwszych stron. Dominikanin biskup Mikołaj Łuczok pisze o sprawach najważniejszych – jak żyć w bliskości z Bogiem. Krok po kroku wskazuje najważniejsze wyzwania, przed którymi staje współczesny człowiek. Na tej liście są kwestie związane z wychowaniem świadomych swojej wartości dzieci, pogłębianiem wiary, praktykowaniem wdzięczności, uważnym słuchaniem, przebaczaniem, dzieleniem się, uczeniem się pokory, a także radzeniem sobie ze strachem czy uzależnieniami.
Przemyślenia dominikanina są niezwykle celne, ponieważ ich źródłem są jego osobiste doświadczenia. Z pełną pokorą i prostotą przywołuje lata zmagań, błądzenia i zadawania sobie pytań o sens życia. Szukania odpowiedzi w różnych praktykach religijnych, filozofii, psychologii, sporcie i wielu innych aktywnościach. W końcu po latach obserwacji biskup Łuczok doszedł do prostego wniosku, że prawdziwe wyzwolenie i wewnętrzną równowagę daje jedynie obcowanie z Bogiem.
To niezwykła książka, którą czyta się jednym tchem. Ale nie warto czytać jej w pośpiechu, gdyż w tych, wydawałoby się niepozornych, krótkich rozdziałach ukryty jest bezcenny przepis na dobre i proste życie. Konkretne rady, do których warto się zastosować albo chociaż zatrzymać się przy nich na chwilę, by je sobie przemyśleć. Polecam.
wiara.pl, Za wszystko dziękujcie:
Jeśli za wszystko zawsze będę dziękować, to nieustannie będę otwarty na Boże błogosławieństwo i na Jego miłość.
Znajomy opowiedział mi pewną historię. Znał on bardzo spokojnego człowieka. Zapytał go kiedyś: „Zdradź mi swoją tajemnicę! Co robisz, że jesteś taki spokojny, że masz taki pokój?”. Ten odrzekł, że nie ma żadnej tajemnicy. Ale znajomy nie odpuścił i poprosił: „Opisz, jak mija twój dzień”. I człowiek powiedział: „Kiedy dzwoni budzik, mówię: »Boże, dziękuję Ci za ten budzik!«. Potem wkładam kapcie i mówię: »Dziękuję za kapcie!«. Następnie idę do wanny, myję się i dziękuję za wodę, dziękuję za mydło, dziękuję za szczoteczkę do zębów, dziękuję za pastę do zębów, dziękuję za ręcznik… i tak cały dzień”…
Obszerniejszy fragment tekstu dostępny jest na stronie: wiara.pl
Tygodnik „Idziemy” i portal idziemy.pl, W obliczu decyzji, Wojciech Świątkiewicz:
Autor tej niewielkiej, ale bogatej w treści książki, wydanej przez wydawnictwo W drodze, swoje głębokie nawrócenie przeżył w 1993 r.
Miał wtedy dziewiętnaście lat, rok później wstąpił do dominikanów, w 2003 r. został kapłanem, od półtora roku jest biskupem pomocniczym w rodzinnym Mukaczowie.
Jak słusznie zaznaczają wydawcy, prezentowana książka „jest duchową rozmową o podejmowaniu codziennych decyzji (…), udziela wielu praktycznych rad: jak żyć słowem Bożym, jak kierować się nim w różnych sytuacjach i każdego dnia dokonywać właściwych wyborów”.
A problemów poruszonych jest wiele. Na przykład co robić z dzieckiem, które źle się zachowuje? Jak towarzyszyć młodemu człowiekowi podczas jego nauki i studiów? Dlaczego tak bardzo ważne jest przebaczenie? Jak poradzić sobie z uzależnieniem w rodzinie? Jak wynagrodzić za popełnione krzywdy? Jak rozpoznać pokusy płynące od Złego? Czym jest ofiarność i jak ją poprawnie rozumieć? Autor przypomina uniwersalną zasadę: często cenniejsze skarby odkrywamy w naszym życiu wtedy, kiedy więcej słuchamy niż mówimy…
Pełniejsza wersja recenzji dostępna jest na stronie: idziemy.pl
dorzeczy.pl, Za wszystko dziękujcie:
Mikołaj Łuczak OP | Pozwólcie sobie głośno ponarzekać. Potem spróbujcie poczuć, co dzieje się w waszym sercu. Kiedy narzekacie, ono napełnia się ciemnością. A teraz zacznijcie, proszę, dziękować.
Artykuł jest fragmentem książki Mikołaja Łuczaka OP „Czas dla duszy”, która ukazała się nakładem Wydawnictwa W drodze.
Znajomy opowiedział mi pewną historię. Znał on bardzo spokojnego człowieka. Zapytał go kiedyś: „Zdradź mi swoją tajemnicę! Co robisz, że jesteś taki spokojny, że masz taki pokój?”. Ten odrzekł, że nie ma żadnej tajemnicy. Ale znajomy nie odpuścił i poprosił: „Opisz, jak mija twój dzień”. I człowiek powiedział: „Kiedy dzwoni budzik, mówię: »Boże, dziękuję Ci za ten budzik!«. Potem wkładam kapcie i mówię: »Dziękuję za kapcie!«. Następnie idę do wanny, myję się i dziękuję za wodę, dziękuję za mydło, dziękuję za szczoteczkę do zębów, dziękuję za pastę do zębów, dziękuję za ręcznik… i tak cały dzień”…
Obszerniejsza wersja tekstu dostępna jest na stronie: dorzeczy.pl
W Pierwszym Liście do Tesaloniczan są takie słowa: „Za wszystko dziękujcie: taka bowiem jest wola Boża względem was w Chrystusie Jezusie” (1 Tes 5,18). Czemu apostoł Paweł mówi nam, że wola Boża względem nas polega na tym, żebyśmy za wszystko dziękowali? I czy Bogu potrzebna jest nasza wdzięczność? Ona jest potrze-na nam samym! Przede wszystkim. Bo kiedy dziękuję, otwieram się na Boga, jednoczę się z Nim. Można powiedzieć, że nasz kontakt z Bogiem jest popsuty. To konsekwencja grzechu pierworodnego, a także grzechów naszych i naszych przodków. Nie jesteśmy w łączności z Bogiem. Ale dziękczynienie to element, który tę łączność poprawia. Kiedy więc usłyszałem od znajomego historię o człowieku, który za wszystko dziękuje, nauczyłem się prostego i skutecznego sposobu nieustannego kontaktu z Bogiem. Również spróbowałem za wszystko dziękować i okazało się, że życie jest o wiele piękniejsze, niż się wydaje. Jak myślicie: czy jest choćby jedna chwila, w której Pan nie daje nam pełni swoich darów, swojej miłości? Nie, nie ma! To my nie jesteśmy zdolni do przy-jęcia tych darów i tej miłości, bo się zamykamy…
Obszerniejszy fragment tekstu dostępny jest na stronie: wszystkoconajwazniejsze.pl
Radio Emaus, kwiecień 2021 r.
niezawodnanadzieja.blog.deon.pl, Magdalena Urbańska:
Czas dla duszy to idealny tytuł publikacji, która wyszła ostatnio nakładem Wydawnictwa W drodze. Bp Mikołaj Łuczok OP proponuje rozważania, które są proste, ale mimo to dotykające głębi.
Autor nie głosi teologicznych tez, ale dużo w jego opowieściach Boga. Nie moralizuje, ale mimo to daje wskazówki jak mądrze i twórczo żyć. To, co nie pozwalało się oderwać od lektury, to perspektywa ujęta w felietonach. Dominikanin mówi bowiem o swoich własnych poszukiwaniach i doświadczeniach. Teksty, które zebrano w publikacji ukazywały się wcześniej w czasopiśmie „Kana”. Trzy lata comiesięcznych rozważań przeniesiono na grunt książki, co dało bardzo wartościowy twór.
Bp Mikołaj Łuczok OP dotyka wielu tematów, każde rozważanie daje spojrzenie na kolejną dziedzinę. Dlaczego autor twierdzi, że w wychowaniu dziecka ważne jest to, by go nieustannie błogosławić? Jak żyć tu i teraz? Czym jest przebaczenie? Co oznacza bycie córką/synem Boga? Jak nie ulec pokusie i skąd się ona w ogóle w nas bierze?
Biskup mówi również o sztuce dokonywania własnych wyborów, pokorze, uczuciach, samowoli, przebaczeniu prowadzącemu ku życiu…
Pełna wersja recenzji dostępna jest na stronie: niezawodnanadzieja.blog.deon.pl
liturgia.pl, Odświeżyć doświadczenie wiary, Krystyna Gawleńska:
Poszukiwania prawdy stanowią jedno z ważniejszych ludzkich wyzwań. Dotyczą nie tylko wielkich myślicieli, lecz przenikają także codzienność i pukają do drzwi naszych powszednich myśli. Można szukać prawd życiowych, można świętej prawdy, można też dążyć do poznania Prawdy, którą uosabiał Chrystus.
Czasem tak doniosłym poszukiwaniom towarzyszy profesorska katedra, klęcznik przed Najświętszym Sakramentem, ale czasem można jej poszukiwać z kubkiem ciepłej herbaty w ręce (czy innego ulubionego napoju), prowadząc, na przykład, „duchową rozmowę” z dominikańskim biskupem Mikołajem Łuczkiem OP.
Ten ostatni sposób proponuje redaktorka pierwszego, ukraińskiego wydania książki ojca Mikołaja, zachęcając w ten sposób nie tylko do biernego odbioru zawartych w niej treści, ale przede wszystkim do spotkania. Do spotkania z myślami autora, ale co istotniejsze, do spotkania Tego, do którego myśli te nieustannie się odwołują, z którego czerpią i do którego prowadzą.
Na różnych etapach
W dwudziestu czterech krótkich rozdziałach dominikański kaznodzieja prowadzi czytelnika przez tematy bliskie codzienności. Podejmuje refleksje – lecz nie snuje obszernych rozważań. W zwartych, syntetycznych tekstach porusza sprawy dotykające człowieka na różnych etapach życia i w różnym miejscu drogi między narodzinami a starością.Młodego człowieka chce zaciekawić w rozdziale o wyborze własnej drogi życiowej i podejmowaniu odpowiedzialności, o przejmowaniu decyzyjności za siebie z rąk rodziców do rąk własnych. Dojrzalszy czytelnik wyostrzy uwagę przy temacie o rodzicielstwie i relacjach z dzieckiem. A obydwoje mogą spotkać się z zaciekawieniem nad fragmentem o relacji: Ja – inni, która nie pozostając bez związku z tym, jakie relacje panują między rodzicem i dzieckiem, kontynuuje wątek rodziny. Nasuwa się popularne stwierdzenie, że „rodzina to pierwsza, ważna szkoła relacji”…
Pełna wersja recenzji dostępna jest na stronie: liturgia.pl
Oceń