Hans Urs von Balthasar

(ur. 12 sierpnia 1905 r. w Lucernie w Szwajcarii – zm. 26 czerwca 1988 r. w Bazylei, Szwajcaria) – jezuita, teolog szwajcarski, mianowany kardynałem przez Jana Pawła II, sługa Boży Kościoła katolickiego. Jeden z najwybitniejszych teologów XX wieku, współzałożyciel Wspólnoty św. Jana, założyciel wydawnictwa Johannes Verlag, członek Międzynarodowej Komisji Teologicznej, autor wielu publikacji.

Rodzice przyłożyli dużą wagę do jego wychowania i dobrego wykształcenia. Posiadał zdolności muzyczne, cechowała go także nieprzeciętna wrażliwość na piękno. Kształcił się w szkołach zakonnych – benedyktyńskiej w Engelbergu i jezuickiej w Feldkirch. Studiował filologię germańską oraz filozofię w Zurychu, Wiedniu i Berlinie.

Podczas trzydziestodniowych rekolekcji ignacjańskich odkrył swoje powołanie do kapłaństwa. Po obronie doktoratu w Lyonie w 1929 roku wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w niemieckim Feldkrich. Po święceniach kapłańskich w 1936 roku przez krótki czas współpracował z redakcją Stimmen der Zeit w Monachium.

W 1940 roku rozpoczął posługę w Bazylei. Pełnił tam funkcję opiekuna duszpasterstwa akademickiego, wtedy poznał również szwajcarską mistyczkę Adrienne von Speyr i został jej kierownikiem duchowym. Wspólnie założyli Wspólnotę Świętego Jana, łączącą ludzi świeckich, chcących kierować się w życiu zasadami ewangelicznymi. W 1947 założył również wydawnictwo Johannes Verlag, przede wszystkim w celu publikacji opisów wizji Adrienne, spisywanych przez duchownego.

Wobec trudności wywołanych plotkami oraz trudnymi relacjami z przełożonymi podjął decyzję o opuszczeniu zakonu. Przez sześć lat nie posiadał inkardynacji aż do momentu, gdy w 1956 roku zyskał możliwość powrócić do Bazylei jako ksiądz diecezji Chur. Mimo poruszania tematów związanych z Soborem w mediach nie został zaproszony do wzięcia udziału w obradach.

W 1961 r. zaczął publikować swoją Trylogię, która, zyskawszy ostatecznie rozmiar piętnastu tomów, okazała się największym dziełem Balthasara. Przyczynił się także do powstania konserwatywnego czasopisma katolickiego Communio.

Mimo starań nie został ponownie przyjęty przez jezuitów, z czasem zaczął jednak cieszyć się coraz większym uznaniem. Został uhonorowany Złotym Krzyżem Góry Atos, doktoratami honoris causa uniwersytetów w Edynburgu, Monastyrze i Fryburgu, a Paweł VI powołał go do Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Za pontyfikatu Jana Pawła II posłannictwo Adrienne von Speyr zostało uznane na międzynarodowym sympozjum w Rzymie, a Balthasar otrzymał Międzynarodową Nagrodę im. Pawła VI za całokształt pracy teologicznej.

29 maja 1988 roku Jan Paweł II ogłosił jego nominację kardynalską. Sam nominacji przyjąć nie chciał, lecz ostatecznie uległ w imię posłuszeństwa papieżowi. Uważał siebie za niegodnego funkcji kardynała i miał powiedzieć wtedy, że liczy na rychłą śmierć, jeszcze przed uroczystością. Rzeczywiście zmarł niedługo potem w Bazylei, na trzy dni przed swoją kardynalską kreacją.

Został pochowany na cmentarzu Hofkirche w Lucernie. 20 marca 2018 r. rozpoczęto jego proces beatyfikacyjny.

Von Balthasar jest jednym z najczęściej komentowanych i cytowanych teologów katolickich. Pozostawił po sobie około 90 własnych książek i 60 podyktowanych przez Adrienne. Jego myśl teologiczną cechuje niezwykła oryginalność, wynikająca z konfrontowania poglądów św. Augustyna i św. Tomasza z Akwinu z dorobkiem niemieckiej filozofii.

Nakładem Wydawnictwa W drodze ukazały się: Światło słowa. Szkice na temat czytań niedzielnych (1995), Catholica: Wierzę w kościół powszechny (1998), Prawda jest symfoniczna (2002), Odpowiedź wiary (2007), Duch chrześcijański (2013), Medytacja chrześcijańska (1997 i 2014).

Produkt dodany do koszyka

Zobacz koszyk Kontynuuj zakupy

Polecane przez W drodze