Adrienne von Speyr

(ur. 20 września 1902 w La Chaux-de-Fonds, Szwajcaria – zm. 17 września 1967 w Bazylei, Szwajcaria) – rodowita protestantka, szwajcarska lekarka, mistyczka katolicka, stygmatyczka, autorka dzieł teologicznych, duchowa córka jednego z największych teologów XX wieku – Hansa Ursa von Balthasara.

Wychowywała się w protestanckiej rodzinie. Już w dzieciństwie podejmowała praktyki pokutne i umartwienia. Mając zaledwie sześć lat spotkała nieznajomego starca, który spytał, czy za nim pójdzie i po chwili zniknął. Dopiero po latach rozpoznała w tej postaci świętego Ignacego Loyolę SJ. Wyjątkowa wrażliwość religijna Adrienne oburzała jej matkę. O Bogu dowiadywała się głównie od babci, z którą łączyła ją silniejsza więź.

W wieku 15 lat doznała pierwszego objawienia Najświętszej Maryi Panny. Jak zanotowała w swojej autobiografii: „Obudziłam się bardzo wcześnie tego poranka i nie widziałam nigdy nic piękniejszego. Nie odczuwałam żadnego strachu. Przeciwnie, byłam napełniona nową radością, mocną i łagodną. Wspomnienie tego objawienia pozostanie we mnie bardzo żywe i przez długi czas będzie mi towarzyszyć jako wspaniała tajemnica. Posiadałam wtedy, w pewnym sensie, miejsce schronienia. Od tego czasu darzyłam ogromną czułością Matkę Bożą. Wiedziałam, że trzeba Ją kochać…”. Zewnętrznym znakiem tego doświadczenia była niegojąca się rana, która pojawiła się na wysokości serca Adrienne. Od tego czasu mistyczka oddała Matce Bożej szczególne miejsce w swoim życiu.

Po nagłej śmierci ojca sytuacja jej rodziny drastycznie się pogorszyła. Młodą von Speyr obarczono nowymi obowiązkami i zmuszono do podjęcia nauki w szkole handlowej – równolegle do liceum. Osłabiona takim obciążeniem, szybko podupadła na zdrowiu i musiała wyjechać na wieś, aby odzyskać siły po ciężkiej gruźlicy. Przez dwa lata mieszkała u krewnej lekarki na prowincji. Tam zawarła nowe znajomości i zaangażowała się w dyskusje na tematy religijne. Utwierdziwszy się w krytyce protestantyzmu, Adrienne zaczęła organizować spotkania wokół kwestii filozoficznych, teologicznych i literackich dla miejscowych koleżanek.

Pod koniec 1920 roku zapisała się na kurs dla pielęgniarek-wolontariuszek w szpitalu. Z powodu nawrotu choroby przerwała naukę. Po półtorarocznej kuracji wróciła do rodziny z zamiarem studiowania medycyny. Mimo braku zgody matki na przystąpienie do matury zdeterminowana Adrienne zaczęła udzielać korepetycji, zdała maturę i skończyła wymarzone studia.

W 1928 roku poślubiła Emila Durra, profesora historii. Zaledwie sześć lat po ślubie owdowiała. Ponownie wyszła za mąż w roku 1936 roku, tym razem wiążąc się z Wernerem Kaegi.

W międzyczasie Adrienne rozpoczęła karierę medyczną. Pracowała najpierw w szpitalu, a od 1931 roku we własnym gabinecie w Bazylei. Całkowicie poświęcała się ludziom, bezpłatnie pomagała najuboższym, codziennie przyjmowała dziesiątki pacjentów.

Po pewnym czasie spotkała Hansa Ursa von Balthasara, który w 1940 roku udzielił jej chrztu. Balthasar został jej wieloletnim kierownikiem duchowym, razem założyli też Wspólnotę Świętego Jana.

Adrienne w ciągu swojego życia otrzymała liczne nadprzyrodzone dary. Była stygmatyczką, miała wizję piekła, a także bezpośrednie i stałe doświadczenie Nieba. Wytrwale dążyła do modlitwy nieustannej.

Na początku lat 50. zaczęła mocno podupadać na zdrowiu. W 1954 roku musiała całkowicie zrezygnować z wykonywania zawodu. Ostatnie lata życia spędziła odpowiadając na liczną korespondencję. W 1964 roku całkowicie straciła wzrok, a umarła trzy lata później w Bazylei.

Nakładem Wydawnictwa W drodze ukazało się wiele tytułów Adrienne von Speyr: Trzy kobiety i Pan; Lumina (Drei Frauen und der Herr; Lumina und Neue Lumina, 1989), Spowiedź (Die Beichte, 1998), Lumina (Lumina und Neue Lumina, 1998), Tajemnica śmierci (Das Geheimnis des Todes, 1999), Msza święta (Die Heilige Messe, 2018).

Polecamy stronę Magdaleny Żyły o tej XX-wiecznej mistyczce katolickiej – Adrienne von Speyr.

Produkt dodany do koszyka

Zobacz koszyk Kontynuuj zakupy

Polecane przez W drodze