Z minuty na minutę ze szczęśliwej żony stałam się nieszczęśliwą, porzuconą kobietą. Świat mi się zawalił. Byłam przekonana, że poza małżeństwem nie ma dla mnie życia.
Kiedy w 1996 roku wychodziłam za mąż, oprócz uczucia ogromnego szczęścia i nadziei dominowała we mnie wewnętrzna pewność wyboru i przeświadczenie, że obok mnie, przed ołtarzem stoi człowiek, który będzie ze mną do końca życia. Słów przysięgi o wierności i uczciwości małżeńskiej nie poddawałam żadnej refleksji, były dla mnie oczywiste, a ze strony męża były pewnikiem.
Przeżyłam osiem szczęśliwych lat. Mój mąż był dobry, czuły, uważny, odpowiedzialny. Mam nadzieję, że ja również byłam dobrą żoną. Przyjaciele postrzegali nas jako nierozerwalną parę i wśród takich, też nierozerwalnych par funkcjonowaliśmy.
Z minuty na minutę dowiedziałam się, że mój mąż od roku kogoś ma, że zamierza się rozwieść, sprzedać mieszkanie i kupić dwa, i że natychmiast się wyprowadza. W ciągu krótkiego czasu, który jest potrzebny na wypowiedzenie tych słów, ze szczęśliwej żony stałam się nieszczęśliwą, porzuconą kobietą. Świat mi się zawalił. Byłam przekonana, że poza małżeństwem nie ma dla mnie życia.
Nie poddałam się tak łatwo. Zaczęłam się zastanawiać, co się tak naprawdę stało. Szukałam miejsca, wydarzenia, słów czy zachowań, które przeoczyłam. Najbliższy mi człowiek miał od roku romans, a ja nic nie zauważyłam?! Może nie chciałam zauważyć? Analizowałam poprzednie dni i tygodnie, szukając czegoś ważnego, co umknęło mojej uwadze.
To prawda, ostatnimi miesiącami mąż był zmęczony i zniechęcony, ale przecież rozmawialiśmy o tym! Miał spore problemy w pracy i to
Zostało Ci jeszcze 85% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
.jpg)
Oceń