Zapomniana cnota
fot. annie spratt / UNSPLASH.COM

Nie można mówić o cierpliwości bez nadziei – są one ze sobą ściśle związane. Cierpliwość pozbawiona nadziei byłaby nonsensem, okrutnym ćwiczeniem woli, sztuką dla sztuki.

Im człowiek starszy, tym bardziej cierpliwy. To zdanie, które brzmi jak aksjomat, jest tak naprawdę wynikiem doświadczenia i obserwacji. Już dość dawno zauważyłem, że ludzie młodzi są niecierpliwi i często zżymają się na starszych, którzy radzą im poczekać, wytrzymywać i znosić. Oni chcą mieć wszystko od razu, bez kolejki, błyskawicznie. Rzecz jest o tyle ciekawa, że powinno być na odwrót: młodzi, którzy, przynajmniej statystycznie, mają przed sobą więcej czasu i „całe życie przed nimi”, mogliby spokojnie poczekać, a starzy, których czas jest coraz krótszy, powinni się niecierpliwić i nerwowo przebierać nogami. Ktoś mógłby powiedzieć, że wynika to ze zmiany warunków: szybsze są samochody, koleje i połączenia internetowe, więc ludzie odwykli od oczekiwania. Ci natomiast, którzy pamiętają kolejki do sklepów, wyczekiwanie na spóźniające się po kilkaset minut pociągi czy na telefoniczne połączenia międzymiastowe, nie potrafią zrozumieć młodych, którzy podobnych doświadczeń nie mają.

Proste stwierdzenie, że wychowywaliśmy się w różnych warunkach, nie wyjaśnia jednak wszystkiego. Rzecz jest w doświadczeniu, to prawda, ale w doświadczeniu rozumianym głębiej niż proste przeżycie takiej czy innej sytuacji – a mianowicie w doświadczeniu spełnionej nadziei. Im dłużej żyjemy, tym więcej mamy okazji, żeby doczekać się jakiejś upragnionej przez nas zmiany, daru czy rozwiązania. Wielokrotnie odbywa się to inaczej niż oczekiwaliśmy, często trzeba czekać naprawdę długo, jednak w końcu dobro zwycięża, trudne sytuacje znajdują szczęśliwe rozwiązanie, nadchodzi upragniona odpowiedź, znajduje się wyjście z beznadziejnej sytuacji lub się okazuje, że czekaliśmy nie na to, co trzeba, a to, co przychodzi, jest niespodzianką przekraczającą nasze oczekiwania. Im więcej takich doświadczeń gromadzimy, tym bardziej uspokaja się nasze serce, a nasza umiejętność o

Zostało Ci jeszcze 85% artykułu

Wykup dostęp do archiwum

  • Dostęp do ponad 7000 artykułów
  • Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
  • Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Wyczyść

Zaloguj się

Zapomniana cnota
Paweł Krupa OP

urodzony 4 lipca 1965 r. w Żyrardowie – dominikanin, doktor teologii, historyk mediewista, studiował w Krakowie, Paryżu i Rzymie, charyzmatyczny kaznodzieja, rekolekcjonista, dyrektor Instytutu Tomistycznego w Warszawie (2010-2016), od 2020 roku dziekana dekanatu północnego...

Produkt dodany do koszyka

Zobacz koszyk Kontynuuj zakupy

Polecane przez W drodze