Wielkanoc, a zatem należałoby napisać o czymś weselszym, żeby radość ze zmartwychwstania Chrystusa nie pozostała głęboko ukryta w naszych sercach, ale choć trochę wyraziła się na zewnątrz. Bo kiedy patrzę, jak chrześcijanie w naszej części Europy świętują zmartwychwstanie Chrystusa, to myślę, że niestety wygrało w nas przekonanie, iż duchowemu szczęściu nie wypada się uzewnętrzniać czymś tak pospolitym, jak wybuchy śmiechu. Świetnie natomiast rozumieją to Żydzi, którzy się starają, aby przy okazji szabatu opowiedzieć sobie jakiś dobry dowcip – znany jest zbiór anegdot Horacego Safrina Przy szabasowych świecach. Sam kiedyś stałem się szabasową anegdotą. Wiele lat temu, kiedy pierwszy raz znalazłem się w Jerozolimie, mieszkałem u zaprzyjaźnionych Izraelczyków. I chociaż mszę świętą odprawiałem w klasztorze naszych braci, w École Biblique, to kiedy przyszedł piątek, oświadczyłem moim gospodarzom, że – jeśli to możliwe – w szabat chętnie bym się wybrał na modlitwę do synagogi. Moja propozycja wprawiła ich w lekki popłoch, bo, jak się okazało, byli zupełnie niepraktykujący i nie mieli nawet pojęcia, gdzie na ich osiedlu znajduje się najbliższa synagoga. Szybko jednak przypomnieli sobie, że ich sąsiad, mieszkający w domu obok, jest rel
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
Oceń