Większość afrykańskich stolic ma targ, na którym swoje wyroby wystawiają lokalni rzemieślnicy i artyści, liczący przede wszystkim na turystyczną, złaknioną pamiątek klientelę. Najlepszy z tych, które dotąd odwiedziłem, działa w Wagadugu, w stolicy Burkina Faso. Ten w Dakarze, stolicy Senegalu, też jest niczego sobie.
Targowiska, na których się gromadzą nadziani turyści, to też „łowne” miejsce dla miejscowych żebraków. Na parkingu przed sklepikami dakarskich artystów zagadnął mnie młody człowiek. Nie miał nóg, poruszał się na zrobionej z kilku desek platformie, osadzonej na drewnianych kółkach, odpychając się rękami od ziemi. „Co masz dla mnie?”– powtarzał po angielsku, uśmiechając się, choć jego szkliste oczy (pewnie na skutek stosowania jakichś lokalnych miękkich narkotyków) były czystą definicją smutku. „Co masz dla mnie?”– słyszałem te słowa kilka razy w życiu. Od kongijskich policjantów, którzy zatrzymali mnie kiedyś w Gomie trochę z nudów, a trochę dlatego, że jednemu z nich spodobały się moje przeciwsłoneczne okulary. Natychmiast mu je oddałem, nie dlatego, że musiałem, ale dlatego, żeby zobaczyć jego minę, kiedy bez żadnego targowania się i z promiennym uśmiechem mu je wręczę. Od celnika na lotnisk
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
.jpg)
Oceń