Dzieje Apostolskie
Iz 56,1.6-7 / Ps 67 / Rz 11,13-15.29-32 / Mt 15,21-28
To niezwykle intrygujące: najpierw słyszymy, jak Pan Jezus mówi: „Zostałem posłany do owiec, które zginęły z domu Izraela”, potem do Kananejki zwraca się słowami: „Nie wypada zabierać chleba dzieciom i rzucać go psom”, a w końcu prosi: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Co się stało pomiędzy 15. a 28. rozdziałem Ewangelii według św. Mateusza? Co się stało, że Pan Jezus był w stanie pójść nie tylko do swoich, ale i do obcych, i dać siebie nie tylko swoim, ale i obcym?
Zaryzykuję stwierdzenie: Pan Jezus się rozwinął. – Jak to? – ktoś zapyta. – Pan Jezus się rozwijał? A nie rozwijał się? Przecież „był do nas podobny we wszystkim oprócz grzechu”. A rozwój to jeden z podstawowych procesów w życiu każdego człowieka. Więc się rozwijał. Zresztą sam ewangelista Łukasz powie, że „czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi”. Jest to o tyle ważne, że skoro się rozwijał, to doświadczał tego samego, czego my doświadczamy – trudu rozwoju. Trudu przemiany myślenia, trudu przemiany zwyczajów, trudu przekraczania ograniczeń.
A trud otwierania się nie tylko na swoich, ale też na innych, a zwłaszcza na obcych, jest jednym z największych. Widać to gołym okiem. Bo znowu powstają mury, mimo że Chrystus zburzył rozdzielający mur – wrogość. I to nie gdzieś daleko rosną mury. Rosną u nas i w nas. Nieodżałowany Jan Paweł II mówił 3 czerwca 1997 roku w Gnieźnie: „Czyż nie można powiedzieć, że po upadku jednego muru, tego widzialnego, jeszcze bardziej odsłonił się inny mur, niewidzialny – mur, który przebiega przez ludzkie serca? Jest on zbudowany z lęku i agresji, z braku zrozumienia dla ludzi o innym pochodzeniu i innym kolorze skóry, przekonaniach religijnych, jest on zbudowany z egoizmu politycznego i gospodarczego oraz z osłabienia wrażliwości na wartość życia ludzkiego i godność każdego człowieka”. Prorok, czy co? Tak, prorok. Tylko że żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie.
Oceń