Hewel. Wszystko jest ulotne oprócz Boga
Am 8,4–7 / Ps 113 / 1 Tm 2,1–8 / Łk 16,1–13
[18 września 2022 / XXV niedziela zwykła]
Polityka w kościele? W czytaniach? Tak, polityka jako troska o dobro wspólne, także o dobro ubogich. Żeby się nie pogubić w szczegółach, warto zacząć od Psalmu 113. Trudno o bardziej wzniosły obraz Boga. On przebywa nie w niebie, ale nawet ponad nim. A jednak, widząc wszystko z góry, dostrzega tych, którzy są najniżej. „Podnosi z prochu nędzarza i dźwiga z gnoju ubogiego, by go posadzić wśród książąt, wśród książąt swojego ludu” – ależ to rewolucja! Jakiż to obraz Boga – władcy, któremu niestraszny proch i gnój (!).
My wiemy więcej niż psalmista. Wyznajemy w Jezusie Chrystusie Boga, który zstąpił z tronu, zszedł na ziemię, żeby podnieść z prochu nędznego grzesznika i dać mu chwałę dziecka Bożego. Stał się człowiekiem i ofiarował życie, „aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy”.
Jakże to dalekie od relatywizmu, który łaskawie przyznaje każdemu jego prawdę, czyli pesymistycznie uznaje niemożność poznania prawdy. Czy Chrystus narzucał prawdę? Głosił, poświadczał cudami, wypełnił proroctwa, za prawdę oddał życie. Zachęcał do pójścia za Nim. Zapraszał.
Bóg się uniżył, stał się sługą, i to sługą sług. „Wydał siebie samego na okup za wszystkich”. Chrystus – sługa, ofiara, pośrednik, człowiek, Bóg. A my mamy służyć Panu, który stał się sługą. Mamy służyć Bogu po to, żeby nie być niewolnikami cudzych ideologii albo własnych namiętności. Mamy też służyć sobie nawzajem, ba, są tacy, którzy słowo „służba” mają w nazwie posady – ministrowie. Służyć to znaczy także mądrze zarządzać tym, co nam powierzono, być „ministrem” swojego życiowego „departamentu”.
Do modlitwy za rządzących zachęca nas św. Paweł. W Nowym Testamencie nie brak złych władców (włącznie z Neronem), a jednak wśród rodzajów modlitwy za sprawujących władzę apostoł wymienia dziękczynienie. Wspólnota złączona w modlitwie jest obrazem i zapowiedzią Miasta Bożego, gdzie wszystko jest na chwałę Boga. Tam króluje Bóg-Człowiek, tam stoją trony tych, których podniósł z prochu.
Oceń