Ewangelia według św. Łukasza
„Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą.” (Mt 20,25–26)
Ten cytat przytacza w wiosennym numerze „Pastores” Krzysztof Dyrek SJ. Podaje jednocześnie następujące statystyki: „43% kandydatów do zakonu i seminarium szuka akceptacji i uczucia, 56% nie radzi sobie z agresją, (…) 83% jest uzależnionych od potrzeby dominacji”, opatrując je następującym komentarzem: „U niektórych osób dzięki formacji ten stan się zmienia, ale, niestety, nie u wszystkich na lepsze”.
Odrzucaną przez niektórych prawdę o tym, że księża to ludzie z krwi i kości, którzy muszą się zmagać z własnymi słabościami, przypomina ks. kard. Albert Vanhoye SJ w tekście poświęconym walce Pawła Apostoła ze swoim nadmiernym temperamentem i innymi cechami charakteru.
„Mężczyzna wyprowadzony z domu ojca i matki wołaniem Ducha do kapłaństwa, zachowujący post celibatu i przestrzegający obowiązku modlitwy, bez wątpienia będzie wprowadzony w doświadczenie kuszenia głodem prestiżu i uznania ze strony ludzi. Ta duchowa konsekwencja jest nieunikniona!” — pisze z kolei s. Teresa Paszkowska. Snami o karierze zajmuje się też Dariusz Kowalczyk SJ. Zauważa, że o ile w wielu zakonach właściwie nie ma szczebli kariery, bo władza udzielana jest na określony regułą czas, a potem zwykle wraca się do szeregu, o tyle w strukturze opartej na diecezjach i parafiach funkcjonuje drabina awansów. Kariera zaś, do której powołuje nas Bóg, jest jasna: trafić do Bożego królestwa. Patrząc z tej perspektywy, ks. Wojciech Bartkowicz przyznaje, że karierę zrobił św. Wojciech, któremu „nic nie wyszło – śmiało można powiedzieć, iż przetopiony w tyglu ludzkiej przewrotności, politycznych intryg i zwykłego oporu ludzkiej materii stał się ikoną klęski. Patron nieudaczników. Orędownik tych, którym nic się nie udało. Nic mu się więc nie udało – prócz świętości”.
Inne warte uwagi artykuły to m.in. Czy Kościołowi po drodze z PR? Marcina Zaborskiego, Jarosława Dudały o katowickich kapucynach (Jak św. Franciszek), Bertranda Georgesa o diakonacie stałym i wywiad z biskupem Edwardem Dajczakiem.
Oceń