List do Galatów
Dz 1,1-11 / Ps 47 / Ef 1,17-23 / Łk 24,46-53
W Biblii słowo „tajemnica” nie oznacza tego, co jest ukryte i zabronione, ale odnosi się do tego, co jest głębokie, owocne i prawdziwe. Można powiedzieć, że tajemnica przypomina fontannę, która zawsze tryska świeżością i nowością mimo upływu czasu. Z radością możemy obchodzić dzisiejszą uroczystość, bo jest ona dla nas niewyczerpanym źródłem prawdy i światła oraz znakiem miłości Syna Bożego do nas.
Jak mamy się odnieść do tajemnicy Wniebowstąpienia Chrystusa? Mamy je kontemplować, świętować i głosić? Z pewnością tak, ale jest to też dzień, w którym możemy – tak jak uczniowie – zachwycić się Jezusem i Jego majestatem. To dzień, w którym możemy sobie przypomnieć, że Chrystus, nasz Zbawiciel, jest godny naszego podziwu.
Tajemnica dzisiejszego dnia kieruje nas ku temu, by przyjrzeć się pięknu, które nosi w sobie Bóg. W Jezusie zamieszkuje całe dobro, piękno, prawda i świętość, choć są „ukryte” dzięki Jego pokorze. Widząc Jezusa wstępującego do nieba, możemy z nową mocą Go ukochać także dlatego, że On nam wyznaje, iż nas nie zostawi i że pewnego dnia spotkamy się z naszym Oblubieńcem. To wielka nadzieja i ziarno miłości wlane w nasze serce, abyśmy nigdy nie zwątpili, że nasza ojczyzna jest w niebie. Jesteśmy obywatelami nieba.
Oceń