Ewangelia według św. Marka
Lb 6,22-27 / Ps 67 / Ga 4,4-7 / Łk 2,16-21
Patrząc z perspektywy liczącej ponad dwa tysiące lat historii chrześcijaństwa, można powiedzieć, że dzisiejsza uroczystość jest stosunkowo młoda. Wprowadził ją do liturgii Kościoła papież Pius XI w 1931 roku, początkowo jako święto Boskiego Macierzyństwa Maryi. Uczynił to na pamiątkę 1500 rocznicy soboru w Efezie (431), na którym ogłoszono jako dogmat, że Maryi w pełni należy się tytuł Matki Bożej (Theotocos). Gdy posoborowa reforma liturgiczna z 1969 roku podniosła święto do rangi uroczystości, wyznaczono jej nowy termin 1 stycznia, który nieprzypadkowo jest ostatnim dniem oktawy Bożego Narodzenia.
Geneza uroczystości oraz jej miejsce w kalendarzu liturgicznym wskazują na podwójne znaczenie tego dnia. Po pierwsze, Kościół stawia nam przed oczami Maryję, która swoim pokornym przyzwoleniem na wolę Bożą, objawioną jej przez Anioła Pańskiego, zrodziła, czyli wydała na świat Jezusa Chrystusa, prawdziwego Boga, który z miłości do nas stał się dla nas prawdziwym człowiekiem. Dlatego mamy pełne prawo czcić Maryję jako Matkę Bożą (Theotocos). Z drugiej strony umiejscowienie tej uroczystości w ostatnim dniu oktawy Bożego Narodzenia pokazuje, że przywileju boskiego macierzyństwa Maryi nie należy w żadnym wypadku przypisywać jakimś jej szczególnym zasługom wobec Boga, lecz pozostaje on całkowicie powiązany z tajemnicą wcielenia, które jest wyrazem zbawczej woli Boga wobec człowieka oraz jedynym źródłem świętości i duchowej płodności Kościoła.
Dlatego Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi jest nie tylko uwielbieniem Maryi w jej boskim macierzyństwie, ale także wielkim świętem całego Kościoła, którego Maryja jest obrazem. Ten Kościół powołany jest do tego, by codziennie przez pokorną służbę głoszenia słowa Bożego oraz gorliwe udzielanie sakramentów, zwłaszcza chrztu oraz Eucharystii, wydawać na świat nowych duchowych synów i córki Boga, w których Boże życie poczęło zbawcze dzieło Jezusa Chrystusa.
Na progu nowego roku kalendarzowego powierzajmy się macierzyńskiej opiece Maryi i razem z nią rozważajmy zbawcze dzieła Boga w dziejach świata i naszym życiu, byśmy coraz bardziej pogłębiali naszą chrześcijańską tożsamość i stawali się duchowo płodni.
Oceń