Drugi List do Koryntian
Iz 60,1-6 / Ps 72 / Ef 3,2-3a.5-6 / Mt 2,1-12
Herod się przeraził, gdy usłyszał o nowo narodzonym królu. Znał bardzo dobrze reguły tego świata, z jego podstępem, walką i intrygami. Wiedział, że tak naprawdę nie może nikomu ufać, nawet tym, którzy zapewniali go o miłości i oddaniu. Jak dobry szachista potrafił przewidzieć zagrożenie już kilka ruchów wcześniej. I zlikwidować je razem z tymi, którzy byli jego źródłem. Pewnie dlatego także cała Jerozolima przeraziła się lęku króla.
Kiedy Herod usłyszał od Mędrców ze Wschodu o nowo narodzonym królu żydowskim, od razu wiedział, co robić. Umiał działać z zaskoczenia, a to, co dziś nazywamy przemocą, było dla niego po prostu skutecznym działaniem. W świecie, który znał, panowała żądza i nienawiść. Nic nie mogło go przekonać, że jest inaczej, nic zaskoczyć – byłoby to zbyt niebezpieczne.
Mędrcy także wiele wiedzieli o świecie, a pragnienie poznania było w nich tak silne, że pomimo niebezpieczeństw i trudów ruszyli w drogę. Z jednej strony wiedzieli, dokąd iść, z drugiej strony nie wstydzili się pytać o drogę. Ale też pozwalali, by rzeczywistość ich zaskakiwała. Pewnie dlatego byli zdolni rozpoznać Króla w niemowlęciu z betlejemskiej stajni. Zobaczyli, że potęga wcale nie jest otoczona pychą, że wszechmoc nie jest przemocą, a miłość jest większa niż nienawiść. Objawione im reguły świata okazały się zupełnie inne od pozornej mądrości tych, którzy uważają się za ziemskich władców.
Chrystus Król dziś nam się objawia. To objawienie jest proklamacją Jego królestwa, królestwa miłości i pokoju. Ale Jezus w swej wszechmocy niczego nam nie narzuca. To my wybieramy, czy chcemy żyć w Królestwie według Ducha Bożego, czy w królestwie Heroda.
Oceń